W szpitalach same zmiany i restrukturyzacje. Oszczędności, przekształcenia w spółki, brak wystarczającej kadry lekarskiej i pielęgniarskiej – to wszystko nie sprzyja atmosferze pracy, toteż zjawisko mobbingu jest nieobce pracownikom szpitali. Mimo że rynek usług medycznych jest chłonny, odczuwają brak poszanowania.

Na jednym z oddziałów szpitala powiatowego ordynator podważał kompetencje lekarki podczas codziennych odpraw, a postępował tak przy innych współpracownikach. Taki stan rzeczy trwał ponad rok. Szef kierował pod adresem lekarki niewybredne epitety, np. „jest pani głupia”, „jest pani nieistotna jako pracownik”. Przy rodzinie pacjenta wytykał jej nieistniejące błędy, zarzucał nieobecność podczas operacji pomimo faktu, że kobieta realizowała grafik zabiegów. Lekarka nie otrzymywała premii kwartalnych jako jedyna z całego grona lekarskiego. Fakt ten komentował, używając wulgaryzmów.

Inny przykład. W dużym miejskim szpitalu ordynator ośmieszał na odprawach specjalistę z ponad 25-letnim doświadczeniem, podważając jego kompetencje. Bez przyczyny nie udzielał mu zgody na urlopy związane z udziałem w konferencjach medycznych, chociaż innym specjalistom takie wyjazdy aprobował. Wymagał od niego, aby o godz. 15.00 (na pół godziny przed końcem pracy) rozpoczynał i nadzorował przebieg procedury toczenia immunoglobulin u pacjenta, mimo że w pracy byli wówczas obecni inni lekarze posiadający odpowiednie kompetencje. Sytuacja ta powtarzała się kilkunastokrotnie w ciągu blisko pół roku. Poza tym w sposób pogardliwy i wulgarny odnosił się do niego, gdy odmawiał wykonania polecenia lub wskazywał, że kończy pracę, bo nadeszła na to pora.

Pomoc u rzecznika praw lekarza

Kolejny przykład. W klinice po zmianie części zespołu specjalistów oraz kierownika kliniki przełożeni wywierali nacisk na rezydenta, by zmienił opiekuna specjalizacji. Gdy odmówił, szefowie przestali dopuszczać go do zabiegów, którymi był zaintere...