1. Nowotwory krwi dotyczą głównie osób starszych. Średni wiek zachorowania wynosi 70 lat, a to znaczy, że połowa chorych jest jeszcze starsza.

Ich leczenie mało odbiega od algorytmu terapii dla danej choroby – powinno uwzględniać kliniczne parametry stanu zdrowia, a także warunki socjopsychologiczne pacjenta, a nie głównie dane metrykalne.

2. Onkohematologiczny pacjent w starszym wieku jest w trudniejszej sytuacji niż młodszy nie tylko z powodu słabszej wydolności organizmu, np. wobec terapii przeciwnowotworowej, ale także dlatego, że ma gorszy dostęp do ochrony zdrowia, a szczególną barierą jest ograniczony dostęp do ambulatoryjnej opieki specjalistycznej. Wielomiesięczne kolejki potencjalnie stają się powodem późnego rozpoznania choroby. Do tego zawsze byli i będą lekarze pierwszego kontaktu, podobnie jak hematolodzy, którzy nie rozpoznają choroby w porę. Tego nie da się całkiem wyeliminować.

3. Na trudniejsze lub opóźnione rozpoznanie może wpływać także wielochorobowość pacjenta w starszym wieku. Choroba nowotworowa krwi rozwija się w kontekście innych chorób i gorszego stanu ogólnego. Dlatego postępowanie musi być do tego dostosowane i z tego powodu staje się bardziej złożone. Z drugiej strony choroba często przebiega nieco łagodniej i w związku z tym wymaga łagodniejszego postępowania.