Zabieg, który przeprowadzono w sierpniu, nie byłby możliwy, gdyby nie sprawnie działające zespoły lekarzy i pielęgniarek kilku ośrodków: Wojewódzkiego Szpitala Specjalistycznego w Tychach, który od pół roku jest placówką jednoimienną, Szpitala Uniwersyteckiego w Krakowie oraz Śląskiego Centrum Chorób Serca w Zabrzu. 44-letni pacjent, Grzegorz Lipiński, pracował w szpitalu zakaźnym w Tychach. Nie miał kontaktu z chorymi, zajmował się sterylizacją narzędzi medycznych.

– Mężczyzna trafił do naszego szpitala z objawami typowej infekcji wirusowej oraz duszności – mówi dr Izabela Kokoszka-Bargieł ze szpitala wojewódzkiego w Tychach, która wspólnie z lek. Justyną Krypel-Kos zajmowała się pacjentem od momentu przyjęcia.

Z opublikowanego raportu wynika, że początki objawów w postaci gorączki dochodzącej do 39ºC i osłabienia pojawiły się u pacjenta na początku czerwca. W drugiej połowie tego miesiąca mężczyznę przyjęto na oddział z powodu silnej duszności. Zastosowano więc tlenoterapię bierną z wysokim przepływem tlenu na masce twarzowej i wykonano badania laboratoryjne, w których zwracały uwagę wysokie parametry zapalne. Pierwszy wynik gazometrii włośniczkowej, wykonany w celu określenia równowagi kwasowo-zasadowej oraz różnicowania i diagnozowania przyczyn niewydolności oddechowej, wydawał się nie najgorszy: pH 7,452 (odczyn pH), pCO₂ 37,00 mmHg (prężność dwutlenku węgla pCO₂), BE 1,60 mmol/l (niedobór zasad BE), pO² 60,30 mmHg (prężność tlenu pO₂), SO₂ 92,10% (saturacja pO₂). Ze względu na ryzyko rozwinięcia niewydolności oddechowej i konieczność podjęcia natychmiastowego leczenia przeciwwirusowego oraz objawowego zdecydowano o pozostawieniu chorego w szpitalu. Po wykonaniu tomografii komputerowej (TK) klatki piersiowej, w której zobrazowano zmiany zapalne obejmujące 40-50% miąższu płucnego, rozpoczęto leczenie remdesiwirem, lekiem stosowanym u najciężej chorych na COVID-19.