Erytropoetyna (EPO) jest hormonem glikoproteinowym odpowiadającym za regulację hematopoezy w organizmie. W typowym wskazaniu stosowana jest w leczeniu niedokrwistości czerwonokrwinkowej, która staje się często skutkiem przewlekłej niewydolności nerek i nieprawidłowości wynikających z chorób układu krwiotwórczego oraz zaburzeń jatrogennych po chemioterapii (CTH – chemotherapy) bądź radioterapii (RTH – radiotherapy) w przypadku transformacji nowotworowej. Erytropoetyna oddziałuje ponadto bezpośrednio na mózg, zwiększając dopływ tlenu poprzez regulację ekspresji zarówno tlenku azotu (NO), jak i endoteliny 1 (ET-1). Tym samym poprawia motywację do działania, a także zdolność wysiłkową, niezależnie od wpływu na stężenie hemoglobiny (Hb), objętości krwi lub parametrów sercowo-naczyniowych. Z tego względu EPO jest wykorzystywana w sporcie jako środek dopingujący. Do działań niepożądanych związanych ze stosowaniem tej substancji ogólnoustrojowo należą: indukowanie nadciśnienia tętniczego, zwiększona krzepliwość krwi, bóle zarówno głowy, jak i mięśniowo-stawowe, biegunka, świąd skóry oraz wysypka.

Receptory dla EPO znajdują się w wielu narządach: komórkach progenitorowych erytrocytów w szpiku, nerkach, wątrobie, a także w obwodowym i ośrodkowym układzie nerwowym (OUN), włącznie z siatkówką. Erytropoetyna jest w stanie przenikać barierę krew...

W oczach ze zdiagnozowaną cukrzycą, zwłaszcza w przypadku proliferacyjnej retinopatii cukrzycowej (PDR – proliferative diabetic retinopathy), odnotowano podwyższone stężenie zarówno VEGF, jak i EPO w ciele szklistym oraz cieczy wodnistej. W surowi...