Mięsak Kaposiego (MK) jest wieloogniskowym nowotworem rozwijającym się na podłożu infekcji wirusowej spowodowanej onkogennym wirusem opryszczki typu 8. Skuteczność kliniczna obecnie stosowanych terapii w MK opartych na antracyklinach jest ograniczona. Do badania włączono chorych w stopniu sprawności 0-2 wg klasyfikacji ECOG, z przewidywanym czasem przeżycia powyżej sześciu miesięcy, poziomem neutrofili (ANC) ≥ 1,000 /μL, hemoglobiny ≥ 10 g/dL, płytek ≥ 75,000 cells/μL i klirensem kreatyniny > 60 mL/min. Kryteria wyłączenia z badania obejmowały: klinicznie objawową postać trzewną MK, współistnienie innego nowotworu, wcześniejsze występowanie choroby zatorowo-zakrzepowej lub zaburzeń hemostazy. Założone cele pierwszorzędowe badania oceniały tolerancję leczenia, farmakokinetykę i aktywność pomalidomidu. Schemat terapii zakładał stosowanie pomalidomidu w dawce 5 mg podawanego raz na dobę przez 21 dni w cyklu 28 dni. W przypadku wystąpienia istotnej toksyczności istniała możliwość zmniejszenia dawki do 3 mg. Chorzy zakażeni HIV włączani do badania musieli otrzymać leczenie przeciwwirusowe (ART) przez minimum dwa miesiące w przypadku progresji lub trzy miesiące w przypadku braku regresji zmian, celem wykluczenia populacji chorych odpowiadających na terapię przeciwwirusową. Ocena odpowiedzi to oprócz oceny regresji guza ocena jakości życia (HRQL).