MTS: Co zmieniło się na przestrzeni ostatnich lat w podejściu do leczenia zmian w tkankach okołowierzchołkowych?

Prof. Elżbieta Bołtacz-Rzepkowska: Endodoncja jest dziedziną stomatologii, która w ostatnich latach rozwija się bardzo dynamicznie. Wynika to nie tylko z rozwoju wiedzy, ale również z ogromnego postępu technologicznego. Do jego najbardziej znaczących elementów można zaliczyć nowe metody diagnostyczne i wizualizacyjne, ciągłe ulepszanie obrotowych narzędzi kanałowych, stosowanie powiększeń i materiałów bioaktywnych. Wszystkie te czynniki sprawiają, że jakość leczenia kanałowego jest coraz lepsza, co ma bezpośrednie przełożenie na skuteczność leczenia zmian w tkankach okołowierzchołkowych. Warto również zwrócić uwagę na to, że leczenie endodontyczne zostało w pewien sposób zindywidualizowane. Każdego pacjenta, a właściwie, w naszym przypadku, każdy leczony ząb należy traktować indywidualnie, rozpoczynając od poznania jego często nietypowej i skomplikowanej budowy anatomicznej i morfologicznej. Istotne jest również nowe podejście do leczenia zmian w tkankach okołowierzchołkowych – jeszcze kilkanaście lat temu uważano, że sposób postępowania jest uzależniony od wielkości zmiany. Obecnie przeważa pogląd, że metodą z wyboru, nawet w przypadku dużych zmian, jest leczenie zachowawcze, polegające na opracowaniu i wypełnieniu kanału i monitorowaniu zmian. Następnym ważnym kierunkiem jest wyraźna tendencja do skracania czasu leczenia endodontycznego. Zgodnie ze współczesną wiedzą można je wykonać na jednej, maksymalnie dwóch wizytach. Leczenie wielowizytowe powinno być stosowane tylko w uzasadnionych przypadkach.