Materiały kompozytowe wykorzystywane do wykonywania wypełnień bezpośrednich klasyfikowane są na wiele sposobów: z uwzględnieniem wielkości ziaren napełniacza, lepkości, typu reakcji polimeryzacji, a dodatkowym podziałem może być kształt cząstek napełniacza. Powszechnie stosowane są materiały o napełniaczu ziarnistym. Drugą formą jest napełniacz włóknisty i taki stosowany jest w materiałach konstrukcyjnych, np. Build-it lub Everix Posterior. Materiałem do wykonywania wypełnień o zawierającym ten rodzaj napełniacza jest Alert. W świetle aktualnych doniesień uwagę zwraca zagrożenie związane z biologicznym działaniem krótkich fragmentów włókien. Jednak wskazane przez producentów zalecenia stosowania klinicznego wymuszają zamknięcie materiałów takich jak Everix czy Build-it wewnątrz rekonstrukcji, co eliminuje ryzyko zagrożeń.[1]

Dodatkową formą, którą można określić jako hybrydowa, będą wypełnienia wykonane z materiałów kompozytowych wzmocnionych zatopionymi w ich wnętrzu włóknami syntetycznymi. Wysoka w porównaniu z napełniaczem ziarnistym wytrzymałość na zrywanie stanowi bardzo korzystną cechę tego rodzaju tworzyw. W przypadku konstrukcji hybrydowych należy pamiętać o właściwej konfiguracji materiałów: kompozyt o napełniaczu ziarnistym zapewni nam odporność na zgniatanie, a zatopione włókna – na rozerwanie.[2-5] Na rynku dostępne są różne rodzaje włókien, w tym szklane, kwarcowe, polietylenowe i poliaramidowe. Ze względu na rodzaj splotu wyróżniamy formę maty, linki i taśmy oraz układ równoległy (rowing).