Do gabinetów stomatologicznych zgłasza się wielu pacjentów nieusatysfakcjonowanych wyglądem swoich zębów, a ich rosnące oczekiwania estetyczne stanowią niejednokrotnie wyzwanie dla lekarzy dentystów.[1] Często zgłaszanym problemem jest uogólnione starcie zębów, powodujące zaburzenie płaszczyzny okluzyjnej z możliwym obniżeniem wysokości zwarcia, co manifestuje się m.in. skróceniem dolnego odcinka twarzy. Pacjenci tej grupy należą do tzw. przypadków powikłanych – diagnostycznie i terapeutycznie trudnych w klasyfikacji prof. Stanisława Majewskiego – i wymagają wieloetapowego, interdyscyplinarnego postępowania leczniczego.[2]

Pełna rehabilitacja zgryzu wiąże się ze zmianą kształtu, długości, ustawienia i często koloru zębów, co wpływa na ogólne wrażenie estetyki. Wykorzystanie woskowania diagnostycznego wykonanego na modelach gipsowych zamontowanych w artykulatorze, zgodnie z wytycznymi lekarza, umożliwia przedstawienie pacjentowi wizualizacji przewidywanego efektu końcowego stałych uzupełnień protetycznych z wykorzystaniem mock-upu, a lekarzowi stwarza możliwość wstępnej oceny kształtu powierzchni okluzyjnej, jaka zostanie osiągnięta w wyniku rekonstrukcji protetycznej.[3-5]

Mock-up, poza działaniem motywującym pacjenta, daje szanse na wprowadzanie zmian bez jakiejkolwiek ingerencji w tkanki zęba, co jest zgodne z dogmatem stomatologii minimalnie interwencyjnej.[1,4] Tak wypracowany kompromis w kwestii estetyki minima...

Poza tym wymodelowane z wosku stałe uzupełnienia protetyczne można wykorzystać do stworzenia matryc służących do wykonania tymczasowych uzupełnień.[6,9] W przypadku konieczności odtworzenia utraconej wysokości zwarcia stosowanie uzupełnień tymczas...

W poniższym przypadku wdrożono wszystkie powyższe zastosowania woskowania diagnostycznego w trakcie procesu terapeutycznego.