BLACK CYBER WEEK! Publikacje i multimedia nawet do 80% taniej i darmowa dostawa od 350 zł! Sprawdź >
11 kwietnia 2017
Wypalenie zawodowe pod kontrolą
Lekarze z województwa pomorskiego odpowiedzieli na pytanie, co trzeba zrobić, by zapobiec wypaleniu zawodowemu.
W ciągu dwóch ostatnich lat na terenie szpitali i przychodni województwa pomorskiego odbyły się warsztaty profilaktyki wypalenia zawodowego dla lekarzy zorganizowane przez OIL w Gdańsku. W spotkaniach wzięło udział 222 lekarzy (75 proc. kobiet i 25 proc. mężczyzn) z dziewięciu szpitali w Gdańsku, Sopocie, Słupsku, Tczewie oraz z trzech przychodni w Gdyni, Kościerzynie i Słupsku.
Średni staż pracy uczestników to 20 lat.
Najczęściej wymieniane objawy wypalenia zawodowego to uczucie nieprzerwanego zmęczenia, unikanie kontaktu osobistego z pacjentem, trudności w koncentracji, bezsenność i częste bóle głowy. Wśród przyczyn uczestnicy warsztatów wymienili nadmiar obowiązków zawodowych, brak satysfakcji finansowej, złą organizację pracy i złe relacje w zespole współpracowników, brak umiejętności radzenia sobie ze stresem, złe relacje z przełożonym, a także trudności rodzinne. Wskazali też na roszczeniowość pacjentów, brak pozytywnego feedbacku w ich leczeniu, niemożność idealnego zaspokojenia potrzeb pacjentów, brak czasu na organizację życia prywatnego i na odpoczynek oraz ciągły brak pracowników i poczucie, że pomimo ogromnego wysiłku nie osiąga się wystarczająco dobrego efektu. Przyczyną wypalenia zawodowego jest też poczucie, że obciąża się swoich podwładnych nadmiernymi obowiązkami, za którymi nie idzie odpowiednia gratyfikacja finansowa.
Obszary, w obrębie których – według lekarzy – powinny być podjęte działania w ramach przeciwdziałania rozwijaniu się objawów wypalenia zawodowego, to m.in. organizacja pracy i zarobki, dostosowanie obowiązków do pełnionej przez lekarza funkcji i ograniczenie biurokracji.
Średni staż pracy uczestników to 20 lat.
Najczęściej wymieniane objawy wypalenia zawodowego to uczucie nieprzerwanego zmęczenia, unikanie kontaktu osobistego z pacjentem, trudności w koncentracji, bezsenność i częste bóle głowy. Wśród przyczyn uczestnicy warsztatów wymienili nadmiar obowiązków zawodowych, brak satysfakcji finansowej, złą organizację pracy i złe relacje w zespole współpracowników, brak umiejętności radzenia sobie ze stresem, złe relacje z przełożonym, a także trudności rodzinne. Wskazali też na roszczeniowość pacjentów, brak pozytywnego feedbacku w ich leczeniu, niemożność idealnego zaspokojenia potrzeb pacjentów, brak czasu na organizację życia prywatnego i na odpoczynek oraz ciągły brak pracowników i poczucie, że pomimo ogromnego wysiłku nie osiąga się wystarczająco dobrego efektu. Przyczyną wypalenia zawodowego jest też poczucie, że obciąża się swoich podwładnych nadmiernymi obowiązkami, za którymi nie idzie odpowiednia gratyfikacja finansowa.
Obszary, w obrębie których – według lekarzy – powinny być podjęte działania w ramach przeciwdziałania rozwijaniu się objawów wypalenia zawodowego, to m.in. organizacja pracy i zarobki, dostosowanie obowiązków do pełnionej przez lekarza funkcji i ograniczenie biurokracji.