Operacje bariatryczne na NFZ - rozpoczął się pilotaż

Lekarze zyskają nowe możliwości pomocy pacjentom skrajnie otyłym. Ministerstwo Zdrowia właśnie uruchomiło pilotażowy program kompleksowej opieki specjalistycznej nad pacjentami leczonymi z powodu otyłości olbrzymiej.
Rozporządzenie w tej sprawie zostało opublikowane w Dzienniku Ustaw 3 września. Problem otyłości wśród Polaków narasta. Z danych NFZ wynika, że w Polsce nadwagę ma sześciu na dziesięciu dorosłych Polaków, a co czwarty jest otyły.
Program ma pomóc osobom od 18. roku życia z rozpoznaniem ICD-10: E66.0, czyli otyłością spowodowaną nadmierną podażą energii, o wskaźniku masy ciała BMI ≥ 40 kg/m², oraz osobom z BMI 35–40 kg/m², u których chirurgicznie indukowana redukcja masy ciała może przynieść potencjalną poprawę w zakresie chorób wywołanych otyłością. Po jego zakończeniu możliwa będzie  ocena tego modelu opieki.
Program podzielono na etapy:
1) etap organizacji, zakończony podpisaniem przez NFZ umów ze świadczeniodawcami - 3 miesiące
2) etap realizacji, podczas którego są udzielane świadczenia opieki zdrowotnej w ramach programu pilotażowego – 24 miesięcy od podpisania umów, przy czym leczenie zabiegowe z zakresu chirurgii bariatrycznej jest realizowane nie później niż 12 miesięcy przed zakończeniem tego etapu
3) etap ewaluacji programu pilotażowego, który trwa przez kolejne 3 miesiące.
Programem pilotażowym nie mogą być objęci świadczeniobiorcy z rozpoznaniem ICD-10: E66.0 - otyłość spowodowana nadmierną podażą energii, u których stwierdza się następujące przeciwwskazania do operacji bariatrycznej:
1) choroby nieuleczalne prowadzące do wyniszczenia;
2) choroby stanowiące zagrożenie dla życia;
3) choroby endokrynologiczne stanowiące podłoże dla otyłości;
4) ciężkie zaburzenia krzepnięcia krwi;
5) czynne uzależnienie od alkoholu lub narkotyków;
6) choroby psychiczne niepoddające się kontroli mimo leczenia i farmakoterapii;
7) upośledzenie umysłowe ciężkiego stopnia;
8) brak możliwości udziału w stałej długoterminowej kontroli po leczeniu operacyjnym;
9) okres 12 miesięcy poprzedzający planowaną ciążę oraz okres ciąży i karmienia piersią;
10) brak pełnego przekonania co do słuszności wyboru leczenia operacyjnego;
11) stan uniemożliwiający samodzielne życie, w sytuacji gdy rodzina lub jednostka organizacyjna opieki społecznej nie jest w stanie zapewnić odpowiedniego długoterminowego nadzoru.
Rozporządzenie weszło w życie 4 września.