Co z postulatami lekarzy, gdy KO, Trzecia Droga i Lewica utworzą rząd?

Koalicja Obywatelska, Trzecia Droga i Lewica to partie, które mogą stworzyć przyszły rząd. Szczególnie że zgodnie deklarują brak zainteresowania koalicją z PiS.

Potencjalni koalicjanci mieli różne pomysły na ochronę zdrowia. Jak więc może zmienić się polityka dotycząca tego obszaru po przejęciu władzy przez dotychczasową opozycję? Czego mogą spodziewać się pracownicy medyczni?

Choć jest zdecydowanie za wcześnie, by mówić, jakie zapisy ostatecznie znajdą się w programie nowego rządu Koalicji Obywatelskiej, Trzeciej Drogi i Lewicy, warto prześledzić jeszcze raz programy wyborcze, szukając programowych podobieństw z tego obszaru u poszczególnych partii.

Główne postulaty dotyczące ochrony zdrowia
Koalicja Obywatelska zamierzała znieść limity NFZ w lecznictwie szpitalnym i urealnić wyceny świadczeń. Kładła nacisk na przyjazny system rezerwacji i odwoływania wizyt przez SMS-y, na wzór dobrze znanego z gabinetów prywatnych. Zapowiedziała utworzenie Powiatowych Centrów Zdrowia świadczących ambulatoryjną opiekę specjalistyczną. Z wypowiedzi polityków wynika także, że powstrzymane zostanie masowe tworzenie uczelni medycznych, które nie gwarantują jakości kształcenia.

Z kolei w umowie koalicyjnej Trzeciej Drogi jasno zapisano wprowadzenie konkurencyjnych płac pracowników sektora publicznego, które od razu powinny być zwiększone o inflację, a następnie rosnąć wraz ze średnią płacą w sektorze przedsiębiorstw.

Trzecia Droga mocno podkreślała rolę lekarza rodzinnego w prowadzeniu pacjenta oraz maksymalny termin dwóch miesięcy oczekiwania na konsultację u specjalisty, po czym refundację na koszt państwa wizyt prywatnych.

Polska 2050 popierała także postulat lekarzy wprowadzenia no fault – zgłaszania zdarzeń niepożądanych bez orzekania o winie lekarza, przy jednoczesnym zadośćuczynieniu na rzecz pacjenta za poniesiony uszczerbek na zdrowiu.
Partia deklarowała także systemowe wsparcie psychologiczne dla personelu medycznego.

PSL z kolei proponował zwiększenie liczby miejsc na specjalizacjach, wprowadzenie zachęt w specjalizacjach deficytowych i gwarancję kształcenia w wybranej specjalizacji. Godne płace mają wyeliminować zjawisko pracy w wielu placówkach.

Lewica planuje zwiększenie miejsc na specjalizacjach lekarskich, zwiększenie autonomii i odpowiedzialności nielekarskich zawodów medycznych oraz odciążenie lekarzy przez zatrudnienie asystentów i opiekunów medycznych na oddziałach.
Zapowiedziała przekazanie 8% PKB na ochronę zdrowia – bez księgowych sztuczek, a także rozwijanie opieki koordynowanej w POZ i, co ważne dla lekarzy, poparcie dla zasady no fault. Leki na receptę mają być w cenie do 5 zł.

W programach partie wyrażały jednoznaczne stanowisko w kwestii rozrodczości.
KO zdecydowanie zapowiadała finansowanie in vitro z budżetu państwa, dostęp do badań prenatalnych, antykoncepcji awaryjnej bez recepty, a także legalnej aborcji do 12 tygodnia ciąży. Ponadto uniemożliwienie szpitalom mającym kontrakt z NFZ powoływanie się na klauzulę sumienia i odmowy zabiegów. Rodzące będą miały prawo do bezpłatnego znieczulenia.

Także Polska 2050 zapowiadała szerokie finansowanie leczenia niepłodności, antykoncepcji, znieczulenia i badań prenatalnych, jak również powrót do sprawy warunków dopuszczalności przerywania ciąży - zaczynając od przywrócenia tzw. kompromisu aborcyjnego.

Najdalej idące zmiany proponuje Lewica, dodając likwidację klauzuli sumienia i bezwarunkowe prawo do aborcji do 12 tygodnia ciąży. Jednak mandat Lewicy jest w tej politycznej układance najsłabszy, stąd trudno będzie jej zrealizować najbardziej radykalne propozycje.

Choć do utworzenia rządu i sformułowania wspólnego programu droga daleka, a postulaty przyszłych koalicjantów różnią się w wielu punktach, to niektóre wspólne kwestie przewijają się najczęściej, a są to: poparcie dla no fault, zwiększenie kompetencji lekarza rodzinnego, poszerzenie kompetencji innych zawodów medycznych, otwarcie się państwa na usługi sektora prywatnego czy wszelkie kwestie związane z rozrodczością.