Asystent pomoże niepełnosprawnemu dotrzeć do szpitala, ale na miejscu już nie

W poniedziałek, 4 marca, do Sejmu trafił prezydencki projekt ustawy o asystencji osobistej osób z niepełnosprawnościami. Potrzebujący będą mogli otrzymać co miesiąc od 40 do 200 godzin pomocy osobistej asystenta.
Zgodnie z projektem asystencja osobista jest usługą społeczną dla osoby dorosłej. Obejmuje dopasowane do odbiorcy formy wsparcia w czynnościach, których osoba niepełnosprawna nie może wykonać samodzielnie, a które są niezbędne, by prowadziła ona aktywne życie i pełniła różne funkcje społeczne, rodzinne, a nawet zawodowe.

Jakie wsparcie można otrzymać
Osoba z niepełnosprawnością będzie miała możliwość wyboru asystenta z dwóch osób lub będzie mogła zgłosić wcześniej osobę, która np. nie jest zatrudniona przez usługodawcę. Będzie musiała wskazać, z jakich usług chce korzystać. Liczba godzin przyznania usług asystenta będzie zależna m.in. od tego, jaka pomoc jest potrzebna.
Wsparcie może obejmować czynności samoobsługowe, utrzymanie higieny osobistej, prowadzenie gospodarstwa domowego, komunikowanie się z otoczeniem, poruszanie się i przemieszczanie oraz podejmowanie aktywności życiowej, społecznej i zawodowej.

Kto może być asystentem
Asystentem nie może zostać: osoba będąca małżonkiem, zstępnym, wstępnym, rodzeństwem, synową, zięciem, macochą, ojczymem, teściem ani teściową, ani osobą wspólnie zamieszkującą lub gospodarującą, lub pozostającą w faktycznym pożyciu z osobą z niepełnosprawnością.
Asystenci będą musieli odbyć kurs z udzielania pierwszej pomocy przedmedycznej oraz ewakuacji osób z niepełnosprawnością przez asystentów i koordynatorów usług asystenckich w powiecie.
Asystencja ma być wprowadzona w przyszłym roku. Na początek opieką obejmie około 50 tys. osób.

Asystent nie wejdzie do placówki ochrony zdrowia
Co ważne, asystent będzie pomagał w domu osoby niepełnosprawnej, a nie np. w szpitalu. Usługa asystencji nie będzie realizowana na terenie:
1) podmiotu leczniczego prowadzącego działalność leczniczą w rodzaju stacjonarne i całodobowe świadczenia zdrowotne;
2) domu pomocy społecznej, rodzinnego domu pomocy, środowiskowego domu samopomocy;
3) warsztatu terapii zajęciowej;
4) zakładu aktywności zawodowej;
5) placówki zapewniającej całodobową opiekę osobom niepełnosprawnym, przewlekle chorym lub osobom w podeszłym wieku;
6) innych placówek pobytu dziennego osób niepełnosprawnych.

Jakie finansowanie
Zgodnie z projektem usługa asystencji osobistej będzie bezpłatna dla odbiorcy – niezależnie od wysokości dochodów jego i jego rodziny.
Będzie to zadanie publiczne zlecone realizowane przez powiaty. Ne realizację i obsługę powiaty otrzymają środki celowane.
Roczny koszt asystencji osobistej szacowany jest na 5 mld zł.
Według danych Narodowego Spisu Powszechnego Ludności i Mieszkań, w 2021 r. w Polsce było ogółem ponad 5,4 mln osób z niepełnosprawnościami. Oznacza to, że stanowią one w Polsce 14,3 proc. społeczeństwa.
Jak czytamy w uzasadnieniu prezydenckiej ustawy, pomimo istniejących programów pomocy obecnie dla wielu osób najbardziej jej potrzebujących asystencja osobista pozostaje niedostępna. W efekcie wiele osób niesamodzielnych żyje w rodzinach niepełnych (najczęściej z matkami) lub samotnie, ponosząc ciężar zarówno zarządzania swoją niesamodzielnością, jak i koszty z tym związane.