Program kursu powinien być dostosowany do praktykujących lekarzy POZ

Naczelna Rada Lekarska (NRL) wydała pozytywną opinię na temat projektu rozporządzenia Ministra Zdrowia dotyczącego ramowego programu kursu w dziedzinie medycyny rodzinnej. Jednakże, zgodnie z oficjalnym stanowiskiem NRL, istnieją zastrzeżenia co do zawartości programu kursu.

Kto zachowuje prawa nabyte
Samorząd lekarski pozytywnie ocenił inicjatywę Ministerstwa Zdrowia dotyczącą uznania osób posiadających uprawnienia nabyte do wykonywania funkcji lekarza podstawowej opieki zdrowotnej (POZ) bez konieczności odbycia dodatkowego kursu z medycyny rodzinnej. Ponadto, NRL podkreśla zgodność proponowanego przez Ministerstwo Zdrowia katalogu osób zachowujących prawa nabyte z wykazem przygotowanym przez NRL. Lista obejmuje między innymi lekarzy, którzy 29 września 2007 r.  mieli specjalizację I stopnia w dziedzinie medycyny ogólnej lub specjalizację I lub II stopnia lub tytuł specjalisty w dziedzinie chorób wewnętrznych, lub specjalizację I lub II stopnia lub tytuł specjalisty w dziedzinie pediatrii.
NRL z zadowoleniem przyjmuje propozycję Ministerstwa Zdrowia dotyczącą skrócenia programu kursu oraz zmiany formy nauczania z tradycyjnej formy stacjonarnej na e-learningową. Zdaniem NRL, te zmiany umożliwią większej liczbie lekarzy odbycie kursu, a także zmniejszą koszty związane z jego organizacją.

Zastrzeżenia do zawartości kursu
Jednakże, NRL zgłasza istotne zastrzeżenia co do zawartości ramowego programu kursu w dziedzinie medycyny rodzinnej. Zwraca uwagę, że niektóre zagadnienia objęte programem kursu, takie jak orzekanie o niezdolności do pracy, zasady wystawiania zwolnień lekarskich, prawa pacjenta, tajemnica lekarska, prawa lekarza oraz odpowiedzialność zawodowa, powielają wiedzę i umiejętności zdobyte przez lekarzy w trakcie szkolenia specjalizacyjnego. Dlatego też, NRL proponuje znaczne ograniczenie zakresu tematycznego kursu dla takich lekarzy.
Samorząd proponuje także - nieprzewidzianą w projekcie rozporządzenia – możliwość realizacji kursu ze znacznie skróconym programem w stosunku do programu ogólnego przez lekarzy zatrudnionych w POZ jeszcze przed 31 grudnia 2017 rokiem, którzy nie korzystają jednak z uprawnień nabytych. - Lekarze nieprzerwanie pracujący w POZ ponad 6 lat mają doświadczenie i umiejętności w pracy w ramach POZ, wobec tego sam kurs z zakresu medycyny rodzinnej powinien być ograniczony do niezbędnego minimum – argumentuje NRL.

Ramowy program kursu – czemu ma służyć
Wymóg ukończenia kursu z medycyny rodzinnej nakłada na internistów i pediatrów ustawa o podstawowej opiece zdrowotnej. Lekarze mają czas do końca 2024 r. Inaczej stracą status lekarzy POZ.
Zgodnie w przepisami wspomnianej ustawy lekarzem podstawowej opieki zdrowotnej jest lekarz, który:
posiada tytuł specjalisty w dziedzinie medycyny rodzinnej albo
•    odbywa szkolenie specjalizacyjne w dziedzinie medycyny rodzinnej, albo
•    posiada specjalizację II stopnia w dziedzinie medycyny ogólnej, albo
•    posiada specjalizację I lub II stopnia lub tytuł specjalisty w dziedzinie pediatrii, pod warunkiem ukończenia kursu w dziedzinie medycyny rodzinnej,
- z którym Narodowy Fundusz Zdrowia zawarł umowę o udzielanie świadczeń z zakresu podstawowej opieki zdrowotnej albo który wykonuje zawód u świadczeniodawcy, z którym Narodowy Fundusz Zdrowia zawarł umowę o udzielanie świadczeń z zakresu podstawowej opieki zdrowotnej.
Zgodnie z ustawą, lekarzem POZ jest też:
•    lekarz, który ma specjalizację I stopnia w dziedzinie medycyny ogólnej lub
•    posiada specjalizację I lub II stopnia lub tytuł specjalisty w dziedzinie chorób wewnętrznych
- udzielający świadczeń zdrowotnych z zakresu POZ przed dniem 31 grudnia 2024 r., pod warunkiem ukończenia kursu w dziedzinie medycyny rodzinnej.
Ramowy program kurs w dziedzinie medycyny rodzinnej służy uzupełnieniu wiedzy i umiejętności niezbędnych do udzielania świadczeń podstawowej opieki zdrowotnej, przez lekarzy posiadających specjalizację I lub II stopnia lub tytuł specjalisty w dziedzinie pediatrii, specjalizację I stopnia w dziedzinie medycyny ogólnej oraz specjalizację I lub II stopnia lub tytuł specjalisty w dziedzinie chorób wewnętrznych. Jego zasady i zakres reguluje rozporządzenie ministra zdrowia w tej sprawie.