Zachorowalność na raka piersi w Polsce się zwiększa (współczynnik 53/100 000) – w ostatnich latach liczba nowych przypadków wynosi niemal 20 000 rocznie. Mimo to Polska nadal nie jest krajem o bardzo dużej zachorowalności na ten nowotwór. Umieralność z powodu raka piersi również wzrasta (współczynnik 15/100 000, liczba zgonów około 7000), podczas gdy w wielu krajach Europy spada. Wskaźnik przeżycia 5-letniego chorych na raka piersi w Polsce wynosi około 76% (wzrost o blisko 5% w ciągu ostatniej dekady) i jest mniejszy o mniej więcej 10% od notowanego w większości państw europejskich¹. Możliwości pierwotnej profilaktyki raka piersi są ograniczone, ponieważ przyczyny większości zachorowań nie są znane. Zasadnicze znaczenie w ograniczaniu zagrożeń związanych z rakiem piersi ma wykrywanie nowotworu we wczesnym stadium (służą temu: przesiewowe badania mammograficzne o zasięgu populacyjnym, poradnictwo genetyczne oraz odpowiednie postępowanie u kobiet z obciążonym wywiadem rodzinnym i stwierdzonymi określonymi nieprawidłowościami genetycznymi). Uzyskanie lepszego rokowania u chorych na raka piersi zależy w największym stopniu od sprawnego rozpoznawania (w tym od wiarygodnego określenia czynników prognostycznych i predykcyjnych o istotnym znaczeniu dla wyboru najlepszej metody leczenia) oraz od prowadzenia postępowania diagnostyczno-terapeutycznego w ramach wielospecjalistycznych zespołów z odpowiednim doświadczeniem (np. opieka nad przynajmniej 150 chorymi na raka piersi rocznie). Takie zespoły powinny się składać ze specjalistów w zakresie: chirurgii onkologicznej, radioterapii onkologicznej, onkologii klinicznej, diagnostyki obrazowej, patomorfologii, rehabilitacji i psychoonkologii oraz z wyspecjalizowanych pielęgniarek onkologicznych².

W niniejszym opracowaniu przedstawiono najważniejsze zasady postępowania diagnostycznego w przypadku raka piersi oraz bardziej szczegółowo omówiono obecnie obowiązujące wytyczne dotyczące leczenia w poszczególnych stopniach zaawansowania tego nowotworu.

Diagnostyka

Podczas prawidłowo prowadzonego postępowania diagnostycznego w kierunku raka piersi można określić charakterystykę patomorfologiczną i stopień zaawansowania nowotworu, co determinuje odpowiednie leczenie.

Diagnostyka patomorfologiczna

Mikroskopowe potwierdzenie obecności nowotworu jest bezwzględnym warunkiem rozpoczęcia leczenia chorych na raka piersi. Rozpoznanie patomorfologiczne należy ustalić według kryteriów World Health Organization z 2019 roku3. U większości osób z wczes...