Wgłobienie to stan, w którym proksymalna część jelita wnika w jego dystalny odcinek w sposób podobny do teleskopu. Występuje z reguły u dzieci poniżej 2 roku życia, natomiast dorośli stanowią jedynie 5-16% wszystkich pacjentów z tym rozpoznaniem^1-4. Wgłobienie jest stanem patologicznym zaburzającym prawidłową pracę i perystaltykę jelit, w konsekwencji prowadzącym do ich niedrożności. Postępowanie lecznicze zwykle wymaga interwencji chirurgicznej². Dotychczas w polskim piśmiennictwie nie opisano laparoskopowego leczenia pacjentów z wgłobieniem jelita.

Opis przypadku 1

Na oddział kliniczny chirurgii ogólnej został przyjęty 82-letni mężczyzna z powodu dolegliwości bólowych jamy brzusznej, wymiotów i zaparć utrzymujących się od 2 tygodni. W badaniach obrazowych (na zdjęciu radiologicznym [RTG] i tomografii komputerowej [TK]) uwidoczniono cechy niedrożności jelita cienkiego (ryc. 1).  Wdrożono leczenie zachowawcze. Uzyskano tylko częściowe ustąpienie dolegliwości, parametry stanu zapalnego (stężenie białka C-reaktywnego [CRP – C-reactive protein]) wciąż narastały (CRP 9,5 mg/l – 136 mg/l). Pacjenta zakwalifikowano do laparoskopii diagnostyczno-leczniczej.

Śródoperacyjnie stwierdzono wgłobienie końcowego odcinka jelita cienkiego (ryc. 2), które odprowadzono, oraz wykryto w okolicy czoła wgłobienia guz jelita cienkiego znajdujący się wewnątrz jelita. Wykonano minilaparotomię, resekowano odcinek jelita cienkiego z guzem i marginesem zdrowych tkanek, wytworzono zespolenie koniec do końca szwem ręcznym.

W okresie pooperacyjnym stan ogólny pacjenta się poprawił, jednak dolegliwości bólowe jamy brzusznej nadal nie ustępowały, zaobserwowano ponadto tendencję wzrostową parametrów zapalnych mimo zastosowanej antybiotykoterapii. Wykonano kontrolną tomo...