ŚWIĄTECZNA DARMOWA DOSTAWA od 20 grudnia do 8 stycznia! Zamówienia złożone w tym okresie wyślemy od 2 stycznia 2025. Sprawdź >
Zalecenia w leczeniu zespołu krótkiego jelita
lek. Urszula Porter
- Klasyfikacja pacjentów z zespołem krótkiego jelita
- Zalecenia dotyczące żywienia i suplementacji
- Metody leczenia chirurgicznego
- Możliwe powikłania
- Na podstawie artykułu: „AGA clinical practice update on management of short bowel syndrome: expert review” [Clin Gastroenterol Hepatol 2022;20(10):2185-94.e2]
Ostatnie dostępne wytyczne dotyczące leczenia pacjentów z zespołem krótkiego jelita (SBS – short bowel syndrome) pochodzą z 2006 roku1. Później opublikowano jeszcze kilka zaleceń na podstawie pracy z pacjentami z SBS2,3. Wszystkie artykuły opierają się na podobnych założeniach – najważniejsze są: edukacja pacjenta, indywidualne podejście do chorego, nawodnienie i dieta hiperfagiczna lub odpowiednio dobrane żywienie pozajelitowe, regularne kontrole lekarskie z okresowymi badaniami laboratoryjnymi i adekwatna suplementacja. U chorych z SBS należy dążyć w miarę możliwości do jak najszybszego uniezależnienia od żywienia pozajelitowego. Leczenie chirurgiczne pacjentów powinno się opierać na zasadzie primum non nocere, czyli podczas zabiegów operacyjnych u wszystkich pacjentów należy starać się zminimalizować utratę długości jelita w ramach zapobiegania SBS. Operacje polegające na wydłużeniu pozostałego jelita (zabieg podłużnego wydłużania i zwężania jelita [LILT – longitudinal intestinal lengthening and tapering]4 oraz seryjnej odwróconej enteroplastyki [STEP – serial transverse enteroplasty]5) powinny być przeprowadzane u uprzednio przygotowanych i dobrze odżywionych pacjentów, a wybór techniki operacyjnej zależy od chirurga wykonującego zabieg.
Opisane w poniższym tekście zalecenia pochodzą z 2022 roku i zostały opracowane na polecenie American Gastroenterological Association (AGA)6. Oparto je na dowodach naukowych, ale nie są przygotowane w formie przeglądu systematycznego.
Opis jednostki chorobowej
Zespół krótkiego jelita powstaje w wyniku utraty długości jelita na skutek choroby lub zabiegu chirurgicznego. SBS można rozpoznać, gdy długość pozostałego fragmentu jelita wynosi <150-200 cm. Do następstw SBS zalicza się: przewlekłą biegunkę, odwodnienie, zaburzenia elektrolitowe oraz utratę masy ciała. W zależności od utraconego fragmentu jelita objawy mogą być bardziej specyficzne i obejmować m.in. niedobory witaminy B12 lub biegunkę wywołaną przez kwasy żółciowe po usunięciu dystalnej części jelita krętego.
Ponieważ w definicji SBS uwzględnia się pozostałą po resekcji długość jelita, chirurdzy wykonujący zabieg rozległej resekcji powinni podawać długość jelita pozostałego, a nie usuniętego podczas zabiegu. Standardowo pomiar taki wykonuje się w czasi...