Rak przełyku i rak żołądka są agresywnymi nowotworami, które charakteryzują się szybką progresją i, ogólnie rzecz biorąc, złym rokowaniem. Połączenie przełykowo-żołądkowe oraz wpust żołądka to miejsca związane z częstym występowaniem gruczolakoraka. Leczenie może opierać się na różnych modelach: z wykorzystaniem chirurgii, terapii systemowej i radioterapii.

W niniejszym opracowaniu skupiliśmy się na schemacie leczenia neoadiuwantowego (tj. przedoperacyjnego), okołooperacyjnego i adiuwantowego (tj. pooperacyjnego) miejscowo zaawansowanego, resekcyjnego gruczolakoraka połączenia przełykowo-żołądkowego typu II. Nowotwór ten jest resekowany poprzez subtotalną gastrektomię, subtotalną ezofagektomię i regionalną limfadenektomię lub całkowitą gastrektomię, dystalną ezofagektomię i regionalną limfadenektomię^1,2.

Rak gruczołowy połączenia przełykowo-żołądkowego typu II

W pracach Siewerta, twórcy klasyfikacji raków wpustu, wyróżnienie nowotworów typu II i typu III miało kluczowy wpływ na sposób chirurgicznego leczenia tych chorób. Początkowo u pacjentów z rakiem typu II przeprowadzano rozległe zabiegi obejmujące usunięcie przełyku i żołądka, a następnie rekonstrukcję ciągłości przewodu pokarmowego z użyciem jelita grubego. Obecnie na podstawie doświadczeń większości ośrodków u chorych na raka typu II zazwyczaj wystarcza wykonanie gastrektomii poszerzonej o przezrozworową resekcję dolnej części przełyku. Zabieg ten powinien być uzupełniony limfadenektomią D2 rozszerzoną o usunięcie węzłów chłonnych z dolnego tylnego śródpiersia. Wciąż wyzwanie stanowi leczenie pacjentów z zaawansowanym rakiem, gdy całkowite usunięcie nowotworu od strony jamy brzusznej jest niemożliwe. W takich przypadkach optymalnym rozwiązaniem może być torakotomia prawostronna, która umożliwia uzyskanie dobrego dostępu do przełyku i węzłów chłonnych śródpiersia^1-3.