Medyczne zabiegi kosmetyczne na trwałe wpisały się w model życia człowieka dążącego do osiągnięcia lub utrzymania wizerunku zgodnego z aktualnymi kanonami piękna. Jednymi z najczęstszych są zabiegi usuwania nadmiernego owłosienia. Z uwagi na łatwość zastosowania obecnie najpopularniejszą metodą trwałego usuwania nadmiernego lub niepożądanego owłosienia jest fotoepilacja wykonywana z użyciem światła laserowego. Metoda polega na przemianie energii świetlnej absorbowanej przez komórki mieszka włosowego w energię cieplną, która powoduje oparzenie termiczne i trwałe usunięcie włosa. Fotoepilacja obarczona jest ryzykiem powikłań w postaci oparzenia termicznego okolicznych tkanek, jednak ryzyko to jest stosunkowo niewielkie, zwłaszcza u osób o jasnej karnacji. Mimo to czasem dochodzi do wystąpienia powikłań, które zgłaszane są instytucjom wymiaru sprawiedliwości. Konieczna jest wówczas ocena następstw zdrowotnych i ich kwalifikacja dokonywana przez medyka sądowego lub lekarza biegłego. Na typowym przykładzie takiej sprawy warto zaznajomić się z zasadami opiniowania oraz możliwym ryzykiem prawnym, jakie spotkać może osoby wykonujące tego typu zabiegi.

Opis przypadku

35-letnia kobieta poddała się zabiegowi epilacji podudzi. Po zabiegu odczuwała silną bolesność i pieczenie skóry podudzi, która była zaczerwieniona, z obecnością pęcherzy wypełnionych przejrzystym płynem, pękających z wytworzeniem gojących się owrzodzeń. Na badanie sądowo-lekarskie zgłosiła się jednak dopiero po upływie około pięciu miesięcy od zabiegu. W badaniu stwierdzono: na skórze obu podudzi, na wszystkich powierzchniach, na wysokości od połowy kolana do stawów skokowych mnogie, czerwono-sine przebarwienia skóry (plamy) o kształcie od linijnego do zbliżonego do prostokąta, o wymiarach od 0,4 × 0,2 cm do 1,5 × 1,5 cm, ciemniejsze niż skóra niezmieniona, układające się linijnie, poziomo, równolegle do siebie, zgrupowane w pasmowate skupiska przebiegające w osi długiej kończyn, o największej intensywności na tylnych powierzchniach obu podudzi i w dołach podkolanowych. Poza tym brak owłosienia skóry obu podudzi. W trakcie badania przedłożyła fotografie swoich kończyn dolnych, wykonane po mniej więcej siedmiu dniach po przedmiotowym zabiegu. Na zdjęciach stwierdzono, poza opisanymi wyżej zmianami, w obrębie obu dołów podkolanowych kilka owrzodzeń pokrytych strupami, wypełnionych prawdopodobnie surowiczo-ropną treścią, z widocznym zaczerwienieniem i obrzękiem skóry wokół owrzodzeń (ryc. 1, 2).