Charakterystyczne objawy

Pęcherzyca liściasta u pacjentki z wieloletnim wywiadem łuszczycy zwyczajnej

Lek. med. Paulina Kiluk

Dr n. med. Hanna Myśliwiec

Prof. dr hab. med. Iwona Flisiak

Klinika Dermatologii i Wenerologii Uniwersytetu Medycznego w Białymstoku

Adres do korespondencji: Lek. med. Paulina Kiluk, Klinika Dermatologii i Wenerologii Uniwersytetu Medycznego w Białymstoku, ul. Żurawia 14, 15-540 Białystok, tel. 85 740 95 66, faks 85 740 94 06, e-mail: paulinakiluk@o2.pl

Przedstawiamy przypadek pacjentki z wieloletnim wywiadem łuszczycy zwyczajnej, u której dodatkowo rozwinęła się pęcherzyca liściasta. Współwystępowanie łuszczycy i autoimmunologicznych chorób pęcherzowych jest zjawiskiem rzadkim i może sprawiać zarówno trudności diagnostyczne, jak i terapeutyczne.

Pęcherzyca jest autoimmunologiczną chorobą pęcherzową błon śluzowych lub skóry o przewlekłym, potencjalnie śmiertelnym przebiegu, cechującą się powstawaniem śródnaskórkowych pęcherzy na skutek utraty łączności pomiędzy komórkami naskórka w procesie akantolizy. Na podstawie obrazu klinicznego, histopatologicznego, immunopatologicznego oraz identyfikacji docelowych antygenów, rozpoznawanych przez patogenne autoprzeciwciała powstające w przebiegu pęcherzycy, dokonano jej klasyfikacji na:

  • pęcherzycę zwykłą (pemphigus vulgaris – PV, antygen docelowy – desmogleina 3),
  • liściastą (pemphigus foliaceus – PF, antygen docelowy – desmogleina 1),
  • paraneoplastyczną (paraneoplastic pemphigus – PNP),
  • bujającą (pemphigus vegetans),
  • IgA (IgA pemphigus).[1]


W pęcherzycy liściastej stwierdza się zmiany nadżerkowo-złuszczające oraz powierzchowne, krótkotrwałe pęcherze. Zmiany zlokalizowane są głównie w górnej części klatki piersiowej i pleców, szczególnie w okolicach łojotokowych, a także na twarzy i skórze owłosionej głowy.[2]

Łuszczyca jest powszechną chorobą skóry. Uogólniony stan zapalny w jej przebiegu wiąże się ze wzrostem ryzyka rozwoju zaburzeń metabolicznych. Obecnie coraz częściej uważa się łuszczycę za chorobę autoimmunologiczną, współistniejącą z innymi zaburzeniami z tej grupy.[3] Najczęstszą dermatozą pęcherzową współistniejącą z łuszczycą jest pemfigoid pęcherzowy, natomiast współistnienie łuszczycy z pęcherzycą jest zjawiskiem rzadkim.

48-letnia pacjentka, rolniczka, zgłosiła się do Kliniki Dermatologii i Wenerologii UMB z powodu pojawiających się od roku zmian skórnych o charakterze wiotkich pęcherzy, nadżerek oraz wykwitów rumieniowo-złuszczających zlokalizowanych na tułowiu. ...

Omówienie

Od czasu opublikowania przez Blooma w 1929 roku pierwszego przypadku współwystępowania łuszczycy i autoimmunologicznej choroby pęcherzowej, w literaturze co pewien czas pojawiają się podobne doniesienia, najczęściej dotyczące koincydencji łuszczycy i pemfigoidu pęcherzowego.[4] Współwystępowanie pęcherzycy i łuszczycy jest zjawiskiem rzadkim.

Przyczyny wyzwalające dermatozę pęcherzową u chorych na łuszczycę pozostają nieznane. Próbą ich wyjaśnienia jest zaangażowanie procesów autoimmunologicznych w obu jednostkach. W ciągu ostatnich lat coraz częściej sugeruje się, że łuszczyca jest ch...

Pełna wersja artykułu omawia następujące zagadnienia:

WNIOSKI

1. Pomimo wcześniejszych nielicznych opisów przypadków współwystępowania łuszczycy i pęcherzycy patogenetyczna zależność pomiędzy nimi pozostaje niewyjaśniona. Jako możliwe przyczyny tej zależności [...]
Do góry