Pacjentka, lat 77. Pierwsze zmiany skórne o charakterze ognisk stwardnień z nasiloną hiperkeratozą pojawiły się 12 lat wcześniej. Początkowo lokalizowały się one w obrębie tułowia, z czasem również na kończynach górnych i w okolicy karku. Równocześnie pacjentka skarżyła się na zwiększenie masy ciała, uczucie chłodu i uogólnioną suchość skóry. Jednak te objawy ogólnoustrojowe nie były diagnozowane. W 2004 roku w obrębie sromu pojawiły się również zmiany o charakterze porcelanowobiałych plam odbarwieniowych. U chorej osiem lat temu zdiagnozowano niedoczynność tarczycy na niejasnym podłożu. Pacjentka od tego czasu pozostaje pod opieką endokrynologiczną. Obecnie uzyskano eutyreozę. W międzyczasie ze względu na progresję zmian skórnych chora była kilkakrotnie hospitalizowana na oddziałach dermatologii. W leczeniu stosowano penicylinę prokainową, cefuroksym, preparat złożony (100 mg wyciągu z oleju awokado i 200 mg wyciągu z oleju sojowego), witaminę E oraz światłoterapię PUVA. Ze względu na niejednoznaczny obraz kliniczny zmian chora miała kilkakrotnie pobierane wycinki skóry do badania histopatologicznego. W 2006 roku obraz odpowiadał „morphea” w wycinkach pobranych z tułowia i ramienia lewego, a ze sromu – liszajowi twardzinowemu. W 2014 roku pacjentka została przyjęta do Kliniki Dermatologii SUM z powodu znacznej progresji zmian skórnych i nasilenia hiperkeratozy z towarzyszącym uczuciem świądu.