Obserwowane działania niepożądane po stosowaniu wypełniaczy są pochodną wielu czynników. Zasadniczo zależą od trzech zmiennych:

• użytego preparatu (ilości i jakości),
• stanu zdrowia pacjenta (współistniejące choroby lub alergie),
• doświadczenia i wiedzy lekarza (w tym zdolności wyobrażenia efektu końcowego) (ryc. 1).

Aplikowana ilość wynika w głównej mierze z doświadczenia lekarza, ale też zależy od możliwości degradowalności preparatu. Działania niepożądane pojawiają się w przypadku nadmiaru wstrzykniętego preparatu – nadkorekcji lub niewłaściwego miejsca podania, a z punktu widzenia pacjenta w przypadku braku spełnienia zakładanych wymogów estetycznych. Jakość zastosowanego wypełniacza powinna być dobrze opisana i dostępna w charakterystyce produktu. Tradycyjnie wypełniacze możemy podzielić na nieulegające biodegradacji, ulegające wolnej biodegradacji oraz ulegające biodegradacji.

Do preparatów nieulegających biodegradacji należą:

• silikon,
• polimetylometakrylan z kolagenem bydlęcym,
• polimetylometakrylan w kwasie hialuronowym,
• poliakrylamid.

Obecnie odstępuje się od ich stosowania, ponieważ obarczone są stosunkowo częstym ryzykiem powikłań. Obserwuje się m.in. zaburzenia czucia w okolicy umieszczenia preparatu, może rozwinąć się odczyn zapalny czy też opóźniona reakcja alergiczna. Pon...

Kwas L-polimlekowy (PLLA) – syntetyczny polimer z rodziny α-hydroksykwasów – jest biokompatybilny i biodegradowalny. Nie powinien być stosowany w obrębie obszarów i poprzez obszary, które cechują się hiperdynamiczną pracą mięśni, ponieważ może to ...

Do preparatów ulegających biodegradacji można zaliczyć:

• kwas hialuronowy (HA),
• tłuszcz autologiczny.[1]

Zdecydowana większość wypełniaczy znajdujących się na rynku medycyny estetycznej to preparaty zawierające kwas hialuronowy (hialany), które są syntetycznymi odpowiednikami kwasu hialuronowego naturalnie występującego w organizmie w postaci hialuro...