Teoria i praktyka
Odmienności kliniczne łuszczycy u dzieci
Lek. Julita Świątecka-Czaj1
Dr hab. med. Aneta Szczerkowska-Dobosz2
Lek. Dorota Purzycka-Bohdan2
Łuszczyca jest częstą, przewlekłą, zapalną chorobą skóry o nawrotowym przebiegu.[1-3] Etiologia łuszczycy jest złożona i obejmuje współdziałanie czynników genetycznych i środowiskowych. Kluczową rolę w patogenezie choroby odgrywa aktywacja układu immunologicznego, która prowadzi do nadmiernej proliferacji i nieprawidłowego różnicowania się keratynocytów.
Celem artykułu jest zwrócenie uwagi na łuszczycę w populacji pediatrycznej, która mimo zazwyczaj typowego obrazu klinicznego może stanowić wyzwanie diagnostyczne.
Według danych literaturowych łuszczyca dotyczy od 2,0[1] do 4,8 proc.[4] światowej populacji. Istnieją także doniesienia o wyższym wskaźniku zachorowalności sięgającym nawet 8,5 proc. w niektórych krajach Europy Północnej.[5]
Choroba u dzieci manifestuje się takim samym wykwitem pierwotnym – rumieniową grudką pokrytą srebrzysto-białą łuską. Klasyfikacja kliniczna łuszczycy dzieci i dorosłych jest podobna, choroba u dzieci ma jednak pewne cechy odróżniające ją od łuszczycy dorosłych. Zalicza się do nich:
- obraz kliniczny,
- umiejscowienie wykwitów łuszczycowych,
- specyficzne czynniki prowokujące,
- przebieg choroby,
- postępowanie terapeutyczne.[1]
Epidemiologia i etiopatogeneza
Zapadalność na łuszczycę wśród dzieci w wieku 0-18 lat szacuje się na 40,8/100 000 osób, zaś chorobowość oszacowano na 1 proc.[2,5] Niektóre obserwacje wskazują na tendencję wzrostową zachorowań zarówno wśród dzieci, jak i dorosłych, która może być związana ze zwiększeniem roli czynników ryzyka takich jak otyłość, stres czy też większą świadomością choroby wśród społeczeństwa.[5]
W zależności od wieku, w którym choroba się rozpoczyna, wyróżnia się dwa typy łuszczycy:
- typ I – o wczesnym początku, ujawniający się ≤ 40. r.ż.,
- typ II – o późnym początku ujawniający się > 40. r.ż. zazwyczaj rozpoczynający w piątej lub szóstej dekadzie życia.[5]
U jednej trzeciej chorych pierwsze objawy łuszczycy pojawiają się przed 20. r.ż.,[1-3,6,7] a choroba ta stanowi 4 proc. dermatoz dziecięcych do 16. r.ż.[8] W 2 proc. przypadków objawy pojawiają się przed ukończeniem 2. r.ż.[3] W zależności od badanej populacji niektórzy autorzy podają częstsze występowanie choroby u dziewczynek,[3,7,9] zaś inni badacze wskazują na podobną częstość choroby u obu płci.[4,10]
Mimo że patogeneza łuszczycy nie jest w pełni poznana, to genetyczne uwarunkowanie choroby nie budzi wątpliwości. O genetycznym tle choroby świadczy jej rodzinne występowanie, którego częstość u krewnych pierwszego stopnia szacuje się na 6,2 do 54...
