Patodermatologia

Choroba Pageta o lokalizacji pozasutkowej

Lek. Ida Yurtsever1

Lek. Barbara Borkowska1

Lek. Aleksandra Pręgowska-Szczęsna2

Prof. dr hab. med. Anna Nasierowska-Guttmejer2,3

Dr n. med. Irena Walecka1

1Klinika Dermatologii CSK MSWiA
2Zakład Patomorfologii CSK MSWiA
3Zakład Patologii Uniwersytet Jana Kochanowskiego w Kielcach

Adres do korespondencji: Prof. Anna Nasierowska-Guttmejer, Zakład Patomorfologii, Centralny Szpital Kliniczny MSWiA, ul. Wołoska 137, 02-507 Warszawa

Choroba Pageta to rzadki typ nowotworu złośliwego, zwykle obejmujący skórę sutka. Częściej występuje u kobiet po menopauzie. Komórki nowotworowe mogą naciekać naskórek brodawki sutka, niekiedy również otoczkę brodawki. W 93-100 proc. przypadków zmianom brodawki towarzyszy rak przewodowy sutka. Najczęściej występuje jednostronnie.

Choroba Pageta o pozasutkowej lokalizacji (ang. extramammary Paget disease – EMPD) jest znacznie rzadsza (6,5 proc. przypadków).[1] Pierwszy raz tę postać opisał Radcliffe Crocker w 1889 roku u pacjenta z rakiem pęcherza moczowego ze zmianami rumieniowo-złuszczającymi w obrębie moszny i penisa.[1]


Choroba Pageta o pozasutkowej lokalizacji jest rakiem śródnaskórkowym wywodzącym się z gruczołów apokrynowych skóry. Najczęściej występuje u kobiet rasy kaukaskiej między 50. a 80. r.ż. Zmiany u chorych lokalizują się głównie w okolicach bogatych w gruczoły apokrynowe, takich jak:

  • srom,
  • prącie,
  • worek mosznowy,
  • okolica okołoodbytnicza.


Rzadziej spotyka się zajęcie:

  • górnej części ud,
  • pośladków,
  • pach,
  • okolicy pępka.[2,3,4,5]


Mimo że patogeneza choroby nie jest dobrze poznana, za główny czynnik sprawczy uważa się mutację w linii germinalnej MMR (geny naprawy DNA).[1] Istnieją dwie postacie EMPD:

  • częstsza postać, w której proces nowotworowy rozpoczyna się w naskórku i rozprzestrzenia do przylegającego nabłonka mieszków włosowych oraz przewodów gruczołów potowych;
  • rzadsza postać, w której komórki nowotworowe wywodzą się z układu moczowopłciowego lub pokarmowego, a następnie szerzą się w sąsiadującym naskórku.[6]


Charakterystyczne dla pozasutkowej choroby Pageta są dobrze odgraniczone zmiany rumieniowo-złuszczające o średnicy do kilku centymetrów. Mogą występować nadżerki na powierzchni oraz krwawienie. Dodatkowo pacjenci często zgłaszają świąd i uczucie pieczenia w miejscu zmiany skórnej.[2,5,7]

Pełna wersja artykułu omawia następujące zagadnienia:

Terapia

W leczeniu pozasutkowej choroby Pageta jako terapię pierwszego rzutu stosuje się wycięcie chirurgiczne.[1,7]

Opis przypadku

69-letni pacjent zgłosił się do ambulatorium Kliniki Dermatologii CSK MSWiA w trybie pilnym z powodu zmiany naczyniowej zlokalizowanej w okolicy łonowej [...]

Komentarz patomorfologa

W opisanym przypadku obraz histopatologiczny zmiany skórnej odpowiadał pozasutkowej chorobie Pageta. W barwieniu hematoksyliną i eozyną (ryc. 5, 6) uwidoczniono śródnaskórkowe [...]

Do góry