Brodawki wirusowe występują u 3-13 proc. populacji ogólnej i nawet u 33 proc. dzieci w wieku szkolnym. Ponieważ skuteczność obecnie stosowanych terapii jest niepełna, wciąż poszukuje się nowych metod terapeutycznych. Warunkiem replikacji DNA wirusów, do których należy wirus brodawczaka ludzkiego (HPV), jest napływ jonów K⁺. Digoksyna i furosemid, leki wykorzystywane w kardiologii, hamują napływ jonów K⁺ poprzez interakcję z kotransporterami jonowymi w błonie komórkowej (Na⁺/K⁺ ATPaza i Na⁺ -K⁺-2Cl^- kotransporter-1). Naukowcy z ośrodków w Holandii i USA postawili hipotezę, że aplikacja preparatu miejscowego zawierającego oba leki może dać efekt leczniczy w przypadku brodawek wirusowych. To eksperymentalne leczenie nazwali jonową terapią antywirusową (ICVT – ionic contra-viral therapy). W celu ustalenia skuteczności, bezpieczeństwa, tolerancji i własności farmakokinetycznych terapii ICVT opartej na digoksynie i furosemidzie przeprowadzili badanie opublikowane w „Journal of European Academy of Dermatology and Venereology”.