Od kilku lat w światowej literaturze podkreśla się rolę terapii podtrzymującej w trądziku. Eksperci zalecają, by terapię prowadzić przez dwa lata po zakończeniu aktywnego leczenia choroby. Nie ma jednak ścisłych kryteriów prowadzenia terapii podtrzymującej.

Czy warto stosować terapię podtrzymującą?

Z licznych badań wiadomo, że leczenie trądziku jest przewlekłe, a u pacjentów dochodzi do częstych nawrotów. Ponad 17 proc. chorych z przewlekłą postacią trądziku leczy się 20 lat lub więcej. Ponad 30 proc. badanych z trądzikiem ludzi dorosłych (TLD) leczy się powyżej 10 lat.[1] Wpływa to na jakość życia. Wykazano także, że trądzik ma większy wpływ na zdrowie psychiczne niż astma, padaczka, cukrzyca czy bóle stawowe. Również depresja pojawia się częściej w grupie wiekowej dotkniętej trądzikiem w porównaniu z ogólną populacją. Nawet do 50 proc. osób z zaburzeniami trądzikowymi doświadcza problemów z postrzeganiem własnego ciała, niepokoju, niskiego poczucia własnej wartości, upośledzenia funkcjonowania społecznego oraz myśli samobójczych.[2] Nie ma jednak zależności między obciążeniem psychicznym a ciężkością choroby.