Okiem praktyka

PLEVA – od rozpoznania do leczenia

Lek. Karolina Kozicka

Dr n. med. Paweł Brzewski
Dr n. med. Andrzej Jaworek

Prof. dr hab. med. Anna Wojas-Pelc

Katedra i Klinika Dermatologii UJ CM w Krakowie

Adres do korespondencji: Lek. Karolina Kozicka, Katedra i Klinika Dermatologii, UJ CM w Krakowie, ul. Skawińska 8, 31-066 Kraków

Celem pracy jest przedstawienie przypadków czterech pacjentów z rozpoznanym PLEVA leczonych w Klinice Dermatologii w Krakowie na przełomie 2016 i 2017 roku.

Pierwszy raz przypadek PLEVA opisał Neisser w 1894 roku, w 1916 Mucha wyróżnił formę przewlekłą choroby, a w 1925 Habermann stworzył termin PLEVA (pityriasis lichenoides et varioliformis acuta). PLEVA jest rzadką, zapalną chorobą skóry. Przyłuszczycę plackowatą zwyczajowo dzieli się na postacie:

  • ostrą, czyli PLEVA,
  • ostrą z towarzyszącą gorączką i nadżerkowo-martwiczymi zmianami skórnymi (tzw. choroba Mucha-Habermanna, który jest podtypem PLEVA),
  • przewlekłą – przyłuszczycę plackowatą drobno- i wielkoogniskową.


PLEVA klinicznie ma postać rumieniowych plam i grudek zwykle lokalizujących się na tułowiu, bliższych częściach kończyn i powierzchniach zgięciowych kończyn. Obraz kliniczny może być bardzo różnorodny. Jest to schorzenie rzadkie o nieustalonej etiologii, zazwyczaj opisywane u dzieci i młodych dorosłych, na ogół pojawia się w 2. lub 3. dekadzie życia, nieco częściej u mężczyzn niż u kobiet.

Nie zauważono etnicznych ani geograficznych predyspozycji do jej wystąpienia. Postać ostra choroby może u pacjenta współistnieć z formą przewlekłą. Choroba wykazuje tendencje do samoograniczania, a jej przebieg zwykle jest łagodny. Może trwać wiele tygodni, miesięcy, a nawet lat. W części przypadków zmianom skórnym towarzyszą objawy ogólne: gorączka i objawy grypopodobne.

Najpopularniejszą metodą leczenia pozostaje fototerapia (UVB 311 nm lub PUVA) i antybiotykoterapia systemowa, najlepiej celowana.

Przypadek 1

Do Kliniki Dermatologii w Krakowie zgłosił się 22-letni mężczyzna z powodu zmian skórnych, które pojawiły się trzy tygodnie wcześniej. Początkowo obejmowały tułów, z czasem się uogólniły. Tydzień przed wystąpieniem zmian skórnych pacjenta bolało gardło, nie gorączkował.

Przy przyjęciu stwierdzono: na skórze całego ciała liczne rumieniowe i rumieniowo-krwotoczne grudki. Na dłoniach i nadgarstkach widoczne były pojedyncze krosty, skóra twarzy i stóp była wolna od zmian (ryc. 1-3).

Ponadto w badaniu fizykalnym stwierdzono: powiększone migdałki podniebienne z retencją. Pacjenta konsultowano laryngologicznie i stwierdzono ognisko zapalne w migdałkach podniebiennych. W wymazie flora fizjologiczna.

Wykonano biopsję skóry, która potwierdziła rozpoznanie.

W badaniach laboratoryjnych stwierdzono: leukopenię, limfocytopenię, monocytopenię, obniżone stężenie eozynofili, podwyższone stężenie enzymów wątrobowych, wartość CRP prawidłowa. Badania w kierunku zakażenia HIV, HCV, HBV, CMV i kiły ujemne. EBV-...

Pełna wersja artykułu omawia następujące zagadnienia:

Przypadek 2

Pacjent, mężczyzna, lat 27, hospitalizowany w Klinice Dermatologii z powodu zmian skórnych o charakterze grudkowym, które pojawiły się kilka tygodni przed [...]

Przypadek 3

Pacjent mężczyzna, lat 31, zgłosił się do poradni dermatologicznej z powodu zmian skórnych występujących od kilku tygodni, których obraz sugerował PLEVA [...]

Przypadek 4

Dziewczynka, lat 5, zgłosiła się do dermatologa z powodu zmian skórnych rozsianych na całym ciele z nasileniem w obrębie kończyn górnych [...]

OMÓWIENIE

PLEVA jest zapalną chorobą skóry, której przyczyna nie jest znana. Wyróżnia się trzy główne potencjalne czynniki sprawcze PLEVA:

Do góry