BLACK CYBER WEEK! Publikacje i multimedia nawet do 80% taniej i darmowa dostawa od 350 zł! Sprawdź >
Abc histopatologii
Rzadkie odmiany łagodnych znamion melanocytowych – znamię Suttona (halo nevus)
dr n. med. Piotr Nockowski1
dr n. med. Zdzisław Woźniak2
- Obraz kliniczny i histologiczny znamienia Suttona
- Rozpatrywane przyczyny rozwoju tego typu zmian
- Diagnostyka i różnicowanie
Znamię Suttona (halo nevus, regressing naevus, leukoderma acquisitum centrifugum) to znamię otoczone obwódką odbarwienia. Częstość jego występowania szacuje się na 1% u rasy białej. Pojawia się najczęściej u zdrowych osób w drugiej i trzeciej dekadzie życia, ale także u ludzi starszych, jednakowo często u obu płci. Nierzadko budzi zaniepokojenie pacjentów nietypowym wyglądem względem innych znamion.
Przyczyna rozwoju halo nevus nie została w pełni poznana. Uznaje się, że uraz mechaniczny lub oparzenie słoneczne istniejących znamion może indukować ten proces (co mieści się w definicji objawu Koebnera). Obecność przeciwciał krążących i aktywowanych limfocytów CD8+ przeciw antygenom cytoplazmatycznym melanocytów wskazuje na proces autoimmunologiczny. Przeciwciała te zanikają po wycięciu lub samoistnej inwolucji centralnego znamienia.