Według International Diabetes Federation (IDF) ok. 10% populacji choruje obecnie na cukrzycę, co odpowiada 463 mln osób na świecie¹. Wśród nich 90% ma cukrzycę typu 2, która jest przewlekłym zaburzeniem metabolicznym charakteryzującym się utrzymującą się hiperglikemią², spowodowaną upośledzonym wydzielaniem insuliny, opornością na jej działanie lub obydwoma tymi czynnikami. Osoby chorujące na cukrzycę typu 2 to zazwyczaj dorośli w wieku >40 lat, jednak ostatnio choroba ta dotyczy również młodzieży i dzieci³. Rosnąca liczba chorych jest konsekwencją propagowania zachodniego stylu życia, charakteryzującego się niską jakością i wysoką kalorycznością spożywanej diety, której często towarzyszy niska aktywność fizyczna. W efekcie cukrzyca typu 2 stała się istotnym zagrożeniem dla zdrowia publicznego na całym świecie, stanowiącym duże obciążenie finansowe². Obecność przewlekłej hiperglikemii wraz z innymi powikłaniami metabolicznymi może prowadzić do wielu postępujących w czasie problemów zdrowotnych, w tym chorób sercowo-naczyniowych, nefropatii, retinopatii, neuropatii i powikłań ciążowych, a ostatecznie do ciągłego leczenia, przyczyniającego się do 10% globalnych wydatków na ochronę zdrowia¹.

Mikrobiota jelitowa jest złożonym ekosystemem składającym się z szerokiej grupy mikroorganizmów, głównie bakterii, ale są w nim również wirusy, grzyby i protisty. Zmniejszona różnorodność i/lub liczebność niektórych gatunków mikrobioty, zwana dysbiozą jelitową, wiąże się z różnymi dolegliwościami, m.in. z zaburzeniami sercowo-naczyniowymi, neuronalnymi, immunologicznymi i metabolicznymi. Co ciekawe, w badaniach podkreśla się też związek między mikrobiotą jelitową a występowaniem otyłości, zespołu metabolicznego, a także stanu przedcukrzycowego, wynikającego ze zmniejszonej tolerancji glukozy i insulinooporności⁴. W szczególności pacjenci z cukrzycą typu 2 mają znacznie niższą liczebność Firmicutes, natomiast znacznie wyższy odsetek Bacteroidetes i Proteobacteria, co wiąże się ze zwiększonym stężeniem glukozy w osoczu po jej doustnym przyjęciu. Znacznie ograniczona jest również liczebność bakterii probiotycznych zaangażowanych w produkcję krótkołańcuchowych kwasów tłuszczowych (SCFA – short chain fatty acids), w tym Ruminococcus i Subdoligranulum oraz gatunki Eubacterium rectale, Faecali prausnitzii, Roseburia intestinalis i Roseburia inulinivorans, a także bakterii probiotycznych z rodzajów Bacteroides, Prevotella i Bifidobacterium⁵.