Codziennie zdajesz egzamin z ginekologii i położnictwa

Pytania dotyczące niepłodności przygotowali dr n. med. Przemysław Ciepiela i prof. dr hab. n. med. Rafał Kurzawa z Katedry i Zakładu Ginekologii i Zdrowia Prokreacyjnego Pomorskiego Uniwersytetu Medycznego w Szczecinie; Centrum Ginekologii i Leczenia Niepłodności VitroLive w Szczecinie

Adres do korespondencji: prof. dr hab. n. med. Rafał Kurzawa, Katedra i Zakład Ginekologii i Zdrowia Prokreacyjnego Pomorskiego Uniwersytetu Medycznego w Szczecinie, ul. Żołnierska 48/8, 71-210 Szczecin; e-mail: rafal.kurzawa@pum.edu.pl

Szanowni Czytelnicy!

Ten dział jest wzorowany na pytaniach z trzeciego etapu egzaminu USMLE® (United States Medical Licensing Examination; egzamin ten warunkuje otrzymanie licencji na wykonywanie zawodu lekarza). W odróżnieniu od klasycznych pytań egzaminacyjnych tu zadajemy pytania o decyzje w konkretnych sytuacjach klinicznych. Odpowiedź na nie pozwala skonfrontować swoją wiedzę ze zdaniem ekspertów. Mamy nadzieję, że przyjmą Państwo ten dział z zainteresowaniem i uznają go za wartościowe uzupełnienie stałej profesjonalnej edukacji medycznej.

1. Trzydziestotrzyletnia pacjentka z 36-letnim partnerem zgłosili się na wizytę z powodu niepowodzenia prokreacji mimo 18-miesięcznego regularnego współżycia bez zabezpieczenia. W wywiadzie pacjentka podaje regularne cykle miesiączkowe trwające 28-30 dni. Do tej pory nie była operowana, nie leczy się przewlekle. Partner ma dziecko, 12-letnią córkę z innego związku. Podstawowymi badaniami, które tej parze należy zlecić, są:

1. Pomiar stężenia progesteronu w fazie lutealnej

2. Badanie nasienia

3. Badanie w kierunku przebytego zakażenia Chlamydia trachomatis

4. Badanie kariotypu obojga partnerów

5. Badania immunologiczne

Wybierz zestaw prawidłowych odpowiedzi

a. 1, 2, 3; b. 2, 3, 4; c. 3, 4, 5; d. 1, 4; e. 2, 4, 5

Komentarz

Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) definiuje niepłodność jako niemożność zajścia w ciążę mimo regularnego współżycia płciowego (3-4 razy w tygodniu), utrzymywanego ponad 12 miesięcy, bez stosowania jakichkolwiek środków zapobiegawczych lub antykoncepcyjnych. Problem dotyczy 10-15% par w wieku reprodukcyjnym. Warto podkreślić, że o ile po roku regularnego współżycia należy wdrożyć postępowanie diagnostyczne w celu znalezienia przyczyn niezachodzenia w ciążę, o tyle w przypadku kobiet po 35 roku życia definicja zmienia swe brzmienie, a postępowanie diagnostyczne należy wprowadzić już po 6 miesiącach nieefektywnego współżycia.

Niepłodność w 35% przypadków wiąże się z czynnikiem żeńskim, w kolejnych 35% – męskim, w 10% stwierdzane jest współistnienie obu czynników, a w 20% przypadków nie da się określić jednoznacznej przyczyny niezachodzenia w ciążę, jest to tzw. czynnik...

Najnowsze zalecenia National Institute for Health and Care Excellence (NICE) z Wielkiej Brytanii z 2016 roku sugerują, aby w podstawowym panelu badań u pary podejrzewanej o niepłodność znalazły się:

badanie nasienia
ocena regularności cyklu miesiączkowego
badanie w kierunku przebytego zakażenia Chlamydia trachomatis
badanie w kierunku chorób przenoszonych drogą płciową: HIV, HBs, HCV
badanie w kierunku różyczki
badanie cytologiczne szyjki macicy
badania oceniające rezerwę jajnikową: hormon antymüllerowski (AMH), folikulotropina (FSH) i liczba pęcherzyków antralnych (AFC)
ocena drożności jajowodów (histerosalpingografia lub laparoskopia).