Posiew z pochwy – kiedy robić, jak interpretować, kiedy leczyć
lek. Elżbieta Narojczyk-Świeściak
- Nieprawidłowa wydzielina pochwowa – najczęstszy objaw, jaki zgłaszają pacjentki z zakażeniem pochwy lub jej zapaleniem bez etiologii zakaźnej
- Od badań podstawowych, takich jak wywiad i badanie przedmiotowe, do tanich i prostych testów wykonanych przy fotelu ginekologicznym, takich jak ocena pH i badanie mikroskopowe mokrego wymazu z pochwy – prezentacja metod diagnostycznych zapaleń pochwy
- Diagnostyka różnicowa nieprawidłowej wydzieliny pochwowej: tlenowe zapalenie pochwy, bakteryjna waginoza, kandydoza pochwy i sromu, rzęsistkowica i inne infekcje
Składnikami fizjologicznej mikroflory pochwy u kobiet w wieku rozrodczym są drobnoustroje z rodzajów: Lactobacillus spp., Gardnerella spp., Atopobium spp., Prevotella spp., Megasphaera spp. oraz Candida i wiele innych1. Stan dynamicznej równowagi w interakcji między mikroorganizmami jest kluczowy dla utrzymania prawidłowego środowiska pochwy zdominowanego przez pałeczki kwasu mlekowego, wytwarzające kwasy organiczne, nadtlenek wodoru i bakteriocyny. Zmniejszenie liczby pałeczek kwasu mlekowego zaburza tę równowagę, powodując szybki wzrost innych endogennych drobnoustrojów wytwarzających aminy biogenne odpowiedzialne za nieprzyjemny zapach wydzieliny pochwowej2.
Nieprawidłowa wydzielina pochwowa jest najczęstszym objawem zgłaszanym przez kobiety zarówno z zakażeniem pochwy, jak i z objawami jej zapalenia bez etiologii zakaźnej. Standardowy wywiad ginekologiczny i badanie przedmiotowe nie są wystarczające do ustalenia właściwego rozpoznania, ponieważ większość chorób z nieprawidłową wydzieliną z pochwy charakteryzują niespecyficzne i często podobne objawy. Ze względu na powszechność leków dostępnych bez recepty niektóre kobiety z objawami pochwowymi stosują samoleczenie, zanim zgłoszą się do lekarza. U tych pacjentek mogą występować dodatkowe trudności diagnostyczne, ponieważ samoleczenie, które łagodzi dolegliwości, może jednocześnie zmienić charakter wydzieliny pochwowej w stopniu uniemożliwiającym prawidłową interpretację objawów klinicznych. W takich sytuacjach akceptowalne wydaje się zalecenie, aby pacjentka zgłosiła się do lekarza, kiedy objawy ponownie staną się wyraźne. Taka strategia nie obejmuje ciężarnych ze względu na udokumentowane duże ryzyko powikłań perinatalnych związanych z zakażeniem genitalnym matki, co nakazuje bezzwłoczne postępowanie diagnostyczno-terapeutyczne w tej grupie pacjentek.
Zapalenie pochwy
Zaburzenie prawidłowego mikrobiomu pochwy stwarza warunki sprzyjające rozwojowi zapalenia pochwy (vaginitis). Termin „zapalenie pochwy” jest ogólnym określeniem stanu infekcji, zapalenia lub zmian w prawidłowej florze pochwy. Fizjologiczna wydziel...
