Trądzik zwyczajny, młodzieńczy (acne vulgaris), uważany jest za najczęstsze schorzenie dermatologiczne. Według różnych autorów dotyka ono 60-80% populacji w wieku od 11 do 30 roku życia. W ostatnich latach zwrócono uwagę, że coraz częściej choroba ta jest rozpoznawana nie tylko u dzieci i młodzieży, lecz także u starszych dorosłych. Ze względu na częstość występowania trądziku, obserwowane w nim zjawiska patogenetyczne, różnorodne jego nasilenie i przebieg leczenie wymaga od lekarza indywidualnego podejścia do chorego, a często współpracy z innymi specjalistami. Podstawowe zasady postępowania z pacjentami z trądzikiem powinny być znane zarówno dermatologom, jak i pediatrom, lekarzom ogólnym, a szczególnie ginekologom.

Etiopatogeneza trądziku

Zakłada się, że podstawowe zjawiska etiopatogenetyczne w trądziku są podobne we wszystkich jego odmianach, czasami jedynie występują w różnym natężeniu. W schorzeniu tym obserwujemy: łojotok, nadmierne rogowacenie ujść przewodów wyprowadzających g...

Obraz kliniczny i przebieg trądziku

Zwiększone rogowacenie przewodów wyprowadzających gruczołów łojowych w odpowiedzi na m.in. lokalną hiperreaktywność skóry na androgeny prowadzi do powstania wykwitów niezapalnych (drobnych grudek w kolorze skóry lub grudek z czarnym czopem – zaskórników) oraz do zwiększonego łojotoku. Odczyn zapalny klinicznie objawia się obecnością grudek (czerwonych wykwitów na skórze), rozległych zapalnych nacieków oraz krostek (wykwitów zawierających treść ropną). W następstwie zmian trądzikowych pozostają przebarwienia, zanikające samoistnie lub stosunkowo łatwe do usunięcia, a co najgorsze – blizny. Te ostatnie mogą być przerosłe (przypominające keloidy), ale najczęściej są zanikowe, czyli obserwuje się mniejsze lub większe ubytki skóry, których likwidacja jest w dużej mierze niemożliwa.

Klasycznie trądzik rozpoczyna się w okresie pokwitania, około 12-15 roku życia. Spotykamy jednak często młodszych pacjentów z ewidentnymi zmianami trądzikowymi, najczęściej o charakterze tzw. trądziku zaskórnikowego, bez obecności zmian zapalnych....

Trądzik a zaburzenia hormonalne

Jak już wspomniano, trądzik na ogół nie łączy się z zaburzeniami hormonalnymi i nie wymaga diagnostyki endokrynologicznej, jednakże w pewnych sytuacjach ocena hormonów jest wskazana (tab. 1 i 2)1,10.