Podsumowanie wytycznych

ACOG Committee Opinion No. 785: Screening and management of bleeding disorders in adolescents with heavy menstrual bleeding

Obfite krwawienie miesiączkowe definiuje się jako nadmierną utratę krwi podczas miesiączkowania, która wpływa niekorzystnie na fizyczną, społeczną, emocjonalną lub materialną jakość życia kobiety. Jeżeli ginekolog-położnik podejrzewa, że u pacjentki występują zaburzenia krzepnięcia, konieczna jest współpraca z hematologiem w celu oceny laboratoryjnej i leczenia zachowawczego. Ocena nastolatek z obfitymi krwawieniami miesiączkowymi powinna obejmować badania w kierunku: niedokrwistości z powodu utraty krwi, w tym oznaczenie stężenia ferrytyny w surowicy, chorób endokrynologicznych prowadzących do braku owulacji oraz zaburzeń krzepnięcia. Podczas badania przedmiotowego pacjentek z ostrym obfitym krwawieniem miesiączkowym zaleca się ocenę stabilności hemodynamicznej, w tym wykonanie pomiarów ciśnienia tętniczego i tętna po pionizacji. Postępowaniem pierwszego rzutu w przypadku ostrego krwawienia u nastolatki jest leczenie zachowawcze. W celu zatrzymania krwawienia można stosować leki antyfibrynolityczne, takie jak kwas traneksamowy lub kwas aminokapronowy, podawane doustnie lub dożylnie. Zabiegi chirurgiczne należy rozważyć w przypadku braku odpowiedzi na leczenie zachowawcze, kiedy pacjentka jest w niestabilnym stanie klinicznym mimo początkowo zastosowanych środków lub kiedy ciężkie krwawienie uzasadnia dalszą diagnostykę, taką jak badanie w znieczuleniu. Po skorygowaniu ostrego ciężkiego krwawienia miesiączkowego podtrzymujące leczenie hormonalne może polegać na stosowaniu: skojarzonych hormonalnych środków antykoncepcyjnych, progestagenów podawanych doustnie lub we wstrzyknięciach, a także wkładki wewnątrzmacicznej uwalniającej lewonorgestrel. Ginekolodzy-położnicy mogą dostarczać ważnych wskazówek na temat miesiączkowania dziewczętom w okresie przed menarche i po jej wystąpieniu oraz ich rodzinom, a także powinni doradzać wszystkim dorastającym pacjentkom z zaburzeniami krzepnięcia w kwestiach bezpiecznego stosowania leków oraz rozważenia w przyszłości leczenia chirurgicznego.