Zawał mięśnia sercowego u młodych sportowców

Odsetek osób czynnie uprawiających sport jest większy w grupie osób młodych do 45 r.ż. niż w starszych grupach wiekowych. Ryzyko wystąpienia ostrego incydentu wieńcowego wśród młodych sportowców nie jest istotnie większe w porównaniu z osobami nieuprawiającymi wyczynowo sportu, ale u osób predysponowanych często objawy występują w trakcie wysiłku i jako pierwszy może wystąpić nagły zgon. Za główną przyczynę zgonów wśród młodych sportowców uważane są zaburzenia rytmu serca [84,85]. Przyczyny nagłego zgonu zależą od wieku pacjentów. Maron i wsp. u sportowców w wieku ≥35 lat najczęściej stwierdzali chorobę wieńcową, która odpowiadała za 80% wszystkich nagłych zgonów [86]. W badaniu przeprowadzonym wśród sportowców hiszpańskich przyczyną nagłego zgonu sercowego w 40,9% przypadków również była choroba wieńcowa (pacjenci mieli w większości >30 lat, a mediana wieku wynosiła 44 lata) [88]. Arytmogenna dysplazja odpowiadała za 16,3% zgonów [87]. W grupie poniżej 30 r.ż. u 16,3% pacjentów nie udało się ustalić przyczyny nagłego zgonu. Sportowcy, u których doszło do zgonu, najczęściej uprawiali kolarstwo i piłkę nożną [87]. W większości prac u sportowców z OZW występowały klasyczne czynniki ryzyka, jak palenie tytoniu czy dyslipidemia. Innymi przyczynami zawału, które udało się zidentyfikować, były anomalie naczyniowe [88] lub trombofilie [89]. Wśród sportowców częściej niż w reszcie populacji mamy do czynienia ze stosowaniem anabolicznych środków dopingowych, co może wiązać się z występowaniem powikłań, w tym z zawałem mięśnia sercowego [90].

Objawy, leczenie i rokowanie w zawale mięśnia sercowego u młodych pacjentów

W pracach wielu autorów, m.in. we wspomnianej wcześniej metaanalizie Norris, ból w klatce piersiowej był najczęstszym objawem, który zgłaszali młodzi pacjenci z zawałem mięśnia sercowego. Rzadziej niż osoby starsze skarżyli się na duszność i objawy niewydolności serca [3,10]. W grupie chorych poniżej 45 r.ż. aż w 80% w EKG stwierdzono zawał z uniesieniem odcinka ST [92].

Pacjenci z ostrym zespołem wieńcowym powinni być leczeni tak samo jak starsi pacjenci. Badania wykazują, że zwykle w tej grupie nie boimy się leczyć bardziej intensywnie i pacjenci z reguły otrzymują optymalną terapię [6,10]. W poprzednich i najnowszych wytycznych towarzystw kardiologicznych nie wyodrębniono oddzielnych zasad postępowania terapeutycznego dla młodych dorosłych z zawałem. Dodatkowe zalecenia i adnotacje co do ostrożnego stosowania niektórych leków dotyczą raczej osób w wieku podeszłym lub z towarzyszącymi innymi chorobami (np. niewydolnością nerek).

W wielu publikacjach autorzy podkreślają rolę prewencji pierwotnej i wtórnej, szczególnie u młodych osób, obciążonych wieloma czynnikami ryzyka. Istotnym elementem profilaktyki jest dokładne oszacowanie ryzyka sercowo-naczyniowego na podstawie skal ryzyka względnego, zwłaszcza u osób z dodatnim wywiadem rodzinnym w kierunku chorób układu krążenia. Ważne jest udzielanie pacjentom informacji na temat istniejącego u nich ryzyka oraz motywowanie do osiągania wartości docelowych takich parametrów jak masa ciała czy stężenie lipidów i ciśnienia tętniczego.

Rokowanie u młodych osób z OZW jest lepsze niż u osób starszych ze względu na mniej rozpowszechnione w tej grupie wiekowej nadciśnienie tętnicze i cukrzycę. Również powikłania naczyniowe zdarzają się rzadziej, a zmiany miażdżycowe są często mniej nasilone [15]. W badaniu GISSI-2 śmiertelność 6-miesięczna od rozpoznania OZW wśród młodych pacjentów z zawałem wynosiła 1,2% [23], a w badaniu przeprowadzonym przez Pineda i wsp. trzyletnia śmiertelność sięgała 1,4% [8]. Po 7 latach obserwacji śmiertelność wynosiła 16% wśród mężczyzn i 10% wśród kobiet [14]. W badaniu Cole i wsp. po 15 latach obserwacji sięgała 30% [16]. Autorzy wykazali, że wzrost śmiertelności korelował dodatnio z paleniem tytoniu, cukrzycą i przebytym wcześniej zawałem i niewydolnością serca [16,93,94]. We wszystkich badaniach przeżycie odległe było lepsze w grupie osób młodych z zawałem w porównaniu z grupą starszych pacjentów. Rokowanie było tym lepsze, im młodszy pacjent w momencie zachorowania [95-98].

Do góry