Szanowni Państwo, Drodzy Czytelnicy!

Problematyka migotania przedsionków (atrial fibrillation – AF) poruszana była już kilkakrotnie w różnych aspektach. Pokazywaliśmy Państwu również przykłady zapisów EKG, w których rejestrowane były szybkie częstoskurcze przedsionkowe, częściowo przewodzone do komór, które wielokrotnie opisywane są jako krótkie wstawki AF, jednak – w naszej opinii – są one elektrokardiograficznym przykładem najlepiej pasującym do szybkich rytmów przedsionkowych (AHRE – atrial high rate event), zapisywanych w pamięci urządzeń wszczepialnych (stymulator serca, kardiowerter-defibrylator czy stymulator resynchronizujący) (ryc. 1 i 2). AHRE to epizody szybkiej akcji przedsionków o częstotliwości >180-190/min i różnie definiowanym czasie trwania, najczęściej powyżej 5-6 minut. Arytmia przedsionkowa w takiej postaci nie może jednak zostać zakwalifikowana jako „typowe” AF i być podstawą jego rozpoznania – zalecenia grupy roboczej European Society of Cardiology (ESC)¹ do spraw postępowania u chorych z migotaniem przedsionków jednoznacznie określają, że epizod AF musi być potwierdzony elektrokardiograficznie i trwać co najmniej 30 sekund.Ten sam dokument wspomina również o AHRE, zalecając, aby u chorego, u którego epizody takie zostaną wykryte, bardzo dokładnie ocenić ryzyko powikłań zakrzepowo-udarowych (skala CHA₂DS₂-VASc) oraz zintensyfikować próby udokumentowania AF w zapisie EKG, np. wykonując rejestracje holterowskie 3-dniowe lub dłuższe.