Śluzaki są najczęściej występującymi pierwotnymi nowotworami serca u dorosłych¹. Roczna zachorowalność wynosi 0,05-0,1 przypadku na 100 000 osób, częściej chorują kobiety². Śluzaki rozpoznaje się zazwyczaj między czwartą a szóstą dekadą życia³. Powstają z macierzystych komórek mezenchymalnych i mają charakter łagodny⁴. U 3-10% pacjentów obserwuje się współistnienie śluzaka, plamistej pigmentacji skóry i zaburzeń endokrynologicznych – zespół Carneya, będący wynikiem mutacji genu PRKAR1A³.

W większości przypadków śluzaki mają charakter izolowanego, uszypułowanego, kulistego guza, o zrazikowej lub kosmkowej budowie. Mogą być pokryte skrzeplinami, wewnątrz znajdowane są torbiele, zwapnienia, ogniska martwicze i krwotoczne¹. Charakteryzują się wzrostem w kierunku wnętrza serca; przeciętna średnica wynosi 6-7 cm, masa 40 g, a tempo wzrostu ok. 1,8 cm/rok i 14 g/rok⁵. W 75% śluzaki lokalizują się w lewym przedsionku serca, prawie zawsze są przymocowane szypułą do przegrody międzyprzedsionkowej w okolicy dołu owalnego. W 10-20% przypadków stwierdza się je w prawym przedsionku, a w 5% lokalizują się w komorach lub na zastawkach serca⁶. Zmiany mnogie mogą być umiejscowione w obrębie tego samego przedsionka lub obu przedsionków, wtedy zazwyczaj są przyczepione dwiema oddzielnymi szypułami położonymi naprzeciwko siebie po dwóch stronach przegrody międzyprzedsionkowej⁷. Bardzo charakterystyczną cechą śluzaków jest ich duża ruchomość wynikająca z pracy serca.

Objawy

Objawowość śluzaka zależy od jego wielkości, lokalizacji i ruchomości. Jak każdy nowotwór serca, może powodować zaburzenia ogólnoustrojowe (spadek masy ciała – 17%, gorączkę – 19%, ogólne osłabienie – 5%). Powikłania zatorowe, takie jak udar mózgu...