Szanowni Państwo, Drodzy Czytelnicy!

Tytuł artykułu nie zdziwi na pewno stałych Czytelników. Wielokrotnie zajmowaliśmy się tym tematem, czyli migotaniem przedsionków (AF – atrial fibrillation). Arytmia tak powszechnie występująca w populacji ludzkiej wiąże się z dużym ryzykiem udaru niedokrwiennego mózgu. Ryzyko to zależy od wielu czynników i w zależności od ich obecności przyjmuje się, że jest ono od 2 do 7 razy większe niż w populacji ogólnej, w której nie stwierdza się AF.

Sprawa nie jest jednak taka prosta. Zacznijmy od samej definicji udaru. Udar mózgu jest klasycznie definiowany jako deficyt neurologiczny spowodowany ostrym ogniskowym niedokrwieniem ośrodkowego układu nerwowego (OUN) przez przyczynę naczyniową, w tym najbardziej nas interesujący zawał niedokrwienny mózgu, ale oczywiście należy pamiętać o możliwości krwotoku śródmózgowego i krwotoku podpajęczynówkowego. Przyjmuje się, że na świecie z powodu udaru mózgu umiera co 6 sekund jeden człowiek, a rocznie ponad 5 milionów. Udar mózgu stanowi drugą przyczynę zgonów i najczęstszą przyczynę trwałego inwalidztwa u osób powyżej 40 r.ż.!

Klasyfikacja patofizjologiczna udaru niedokrwiennego mózgu jest dość skomplikowana. Rozróżniamy kilka przyczyn jego wystąpienia:

• udar z powodu miażdżycy dużych naczyń tętniczych (18-25% przypadków)
• udar związany z zatorowością pochodzenia sercowego (kardioemboliczny/kardiogenny) (20-28% przypadków)
• udar z powodu zamknięcia małych naczyń (12-25% przypadków)
• udar o innej, określonej etiologii (4-5% przypadków)
• udar o nieokreślonej etiologii (25-39% przypadków)
• udar spowodowany więcej niż jedną możliwą przyczyną.