Nadciśnienie płucne (PH – pulmonary hypertension) to stan patologiczny charakteryzujący się zwiększonym średnim ciśnieniem w tętnicy płucnej (mPAP – mean pulmonary arterial pressure >20 mmHg)¹. Podwyższone ciśnienie w tętnicy płucnej determinują różnorodne procesy patofizjologiczne – zależnie od ich charakteru możliwy jest podział PH na pięć głównych grup. Już na wstępie należy zaznaczyć, że objawy PH są niespecyficzne, a powszechnie dostępna diagnostyka echokardiograficzna pozwala jedynie na określenie prawdopodobieństwa tego schorzenia. Do definitywnego postawienia rozpoznania konieczne jest badanie inwazyjne – cewnikowanie jam prawego serca. Z tego powodu dla lekarza praktyka ważne jest zachowanie określonego toku diagnostycznego przedstawionego w wytycznych Europejskiego Towarzystwa Kardiologicznego (ESC – European Society of Cardiology) z 2020 r.²

Epidemiologia i objawy kliniczne

PH jest chorobą relatywnie częstą, dotyczącą ok. 1% populacji ogólnej (u osób powyżej 65 r.ż. nawet do 10%)³. Jego objawy przypominają te stwierdzane w przewlekłej niewydolności serca, której częstość występowania jest większa i wynosi ok. 2% populacji ogólnej⁴. Trzeba jednak podkreślić, że PH i przewlekła niewydolność serca nie są, używając języka matematycznego, „zbiorami rozłącznymi” – u istotnej części pacjentów PH rozwija się bowiem wtórnie do przewlekłej niewydolności serca.

Początkowe objawy PH są związane z niedostatecznym utlenowaniem organizmu wskutek utrudnionego przepływu krwi przez krążenie płucne bądź w wyniku zwiększonego obciążenia prawej komory. Zalicza się do nich duszność wysiłkową, kołatanie serca, zmęc...

Etiologia i klasyfikacja

PH jest klasyfikowane na podstawie etiologii. W grupie 1 wynika ono z remodelingu tętnic płucnych (począwszy od małych tętniczek, a skończywszy na tętnicach typu mięśniowego; zakres zmian jest różnorodny u poszczególnych pacjentów), co prowadzi do...