prof. dr hab. n. med. Zbigniew Gąsior

Szanowni Państwo,

Koleżanki i Koledzy!

Tematem przewodnim sierpniowego numeru „Kardiologii po Dyplomie” są kardiomiopatie (KMP). Artykuł poświęcony temu zagadnieniu, opracowany przez prof. Pawła Rubisia (Uniwersytet Jagielloński – Collegium Medicum) prezentuje najważniejsze elementy aktualnych wytycznych Europejskiego Towarzystwa Kardiologicznego (ESC – European Society of Cardiology) dotyczących tego typu chorób mięśnia sercowego. Należy zwrócić uwagę m.in. na zmodyfikowany podział fenotypowy KMP, w którym znalazła się nierozstrzeniowa KMP lewej komory, proponowane ścieżki diagnostyczne, z zaakcentowaniem roli badania serca metodą rezonansu magnetycznego, a w wybranych przypadkach badań genetycznych, oraz nowe możliwości leczenia KMP przerostowej z zawężaniem drogi odpływu lewej komory z zastosowaniem mawakamtenu.

Jednym z elementów wpływających na wyniki leczenia kardiochirurgicznego w ramach zabiegów z wykorzystaniem krążenia pozaustrojowego jest zastosowanie odpowiedniej kardiopleginy, która ma spowodować zatrzymanie akcji serca oraz powinna chronić je przed uszkodzeniem poreperfuzyjnym. W tym celu wykorzystuje się roztwory o różnym składzie elektrolitowym, podawane w różnej temperaturze oraz różną drogą – do tętnic wieńcowych lub do zatoki wieńcowej. Dr Krzysztof Sanetra z Polsko-Amerykańskich Klinik Serca w Bielsku-Białej opisuje rodzaje płynów do kardioplegii, przedstawiając ich skład i zastosowanie. W podsumowaniu artykułu autor sugeruje celowość indywidualnego doboru kardiopleginy w zależności od rodzaju wykonywanego zabiegu oraz charakterystyki pacjenta.

Wszczepialne kardiowertery-defibrylatory (ICD – implantable cardioverter-defibrillator) to urządzenia stosowane w prewencji pierwotnej i wtórnej nagłego zgonu sercowego. Przezżylne ICD (TV-ICD – transvenous implantable cardioverter-defibrillator) wiążą się jednak z ryzykiem wystąpienia takich powikłań, jak infekcyjne odelektrodowe zapalenie wsierdzia. Pewnym rozwiązaniem są w tym zakresie wszczepiane podskórnie ICD (S-ICD – subcutaneous implantable cardioverter-defibrillator), pozbawione jednak możliwości zastosowania stymulacji antyarytmicznej. Taką możliwość stwarzają nowe urządzenia, czyli tzw. pozanaczyniowe ICD (EV-ICD – extravascular implantable cardioverter-defibrillator), w których elektroda wszczepiana jest metodą tunelizacji podmostkowo. O korzyściach wynikających z tego typu terapii oraz potrzebie dalszych, długoterminowych badań piszą lek. Paulina Przyżycka i lek. Michał Kałowski z Centralnego Szpitala Klinicznego Uniwersytetu Medycznego w Łodzi.

Zachęcam również do przeczytania artykułów na temat terapii łączonej hipercholesterolemii z zastosowaniem atorwastatyny i ezetymibu (lek. Maria Łukasiewicz i prof. Artur Mamcarz z Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego) oraz wykorzystania dabigatranu w codziennej praktyce klinicznej (lek. Dorota Pura i prof. Anna Tomaszuk-Kazberuk z Uniwersytetu Medycznego w Białymstoku). Warto także odwiedzić nasze stałe działy (Stan przedegzaminacyjny, Przypadki EKG, Nie przejdzie bez echa i Koronarografia).

Życzę dobrego wakacyjnego wypoczynku!