Słowo wstępne
Słowo wstępne
prof. dr hab. n. med. Zbigniew Gąsior
Szanowni Państwo,
Koleżanki i Koledzy!
Zapraszam do przeczytania ciekawych artykułów w październikowym wydaniu „Kardiologii po Dyplomie”. Temat numeru stanowią zakażenia związane ze wszczepionym elektronicznym urządzeniem (układem) do stymulacji i elektroterapii serca (CIED – cardiac implantable electronic device). Są one coraz częściej spotykane, co jest spowodowane wzrastającą liczbą chorych po takich zabiegach, wprowadzaniem kilku elektrod do układu naczyniowego, pozostawianiem nieczynnych elektrod w układzie naczyniowym oraz wykonywaniem kolejnych zabiegów związanych z wyczerpaniem baterii lub rozbudową układu (np. do zastosowania terapii resynchronizacyjnej). Najczęstszą etiologią jest zakażenie gronkowcowe. Takie infekcje są trudne do wyleczenia, mogą obejmować lożę stymulatora, układ elektrod i powodować sepsę. Najskuteczniejsze jest usunięcie wszczepionego układu stymulującego.
W bieżącym roku ukazał się konsensus ekspertów Amerykańskiego Towarzystwa Kardiologicznego (AHA – American Heart Association), który dotyczy metod prewencji, diagnostyki i leczenia wspomnianych infekcji. Artykuł opracowany przez dr. Łukasza Grydza z Uniwersytetu Zielonogórskiego przedstawia najistotniejsze wnioski z amerykańskiego dokumentu, z uzupełnieniem o najnowsze doniesienia.
Dławica wazospastyczna jest trudną do rozpoznania postacią choroby niedokrwiennej serca. Diagnoza może być postawiona dopiero po obrazowym uwidocznieniu spontanicznego lub prowokowanego spazmu tętnicy wieńcowej, a leczenie wymaga zastosowania leków o działaniu wazodylatacyjnym. W artykule dr Agnieszki Wojdyły-Hordyńskiej z Oddziału Kardiologii w Opolu przeczytają Państwo o zasadach diagnostyki oraz dalszego postępowania w tym schorzeniu.
Niewydolność serca w czasie ciąży i połogu oraz wystąpienie kardiomiopatii okołoporodowej to stany zagrożenia życia dla ciężarnej i płodu, wymagające leczenia w specjalistycznym ośrodku. Zasady postępowania, odrębności w farmakoterapii w tych przypadkach w stosunku do leczenia poza stanami ciąży są przedmiotem opracowania dr Elizy Kozyry-Pydyś z Instytutu Matki i Dziecka w Warszawie.
Temat migotania przedsionków często gości na łamach „Kardiologii po Dyplomie”. Tym razem został podjęty przez lek. Marię Boszko i dr. hab. Piotra Lodzińskiego z Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego, których artykuł dotyczy pacjentów z tą arytmią na oddziałach intensywnej terapii (OIT). Występuje ona często u chorych hospitalizowanych na OIT, w tym u kilku do kilkunastu procent pojawia się po raz pierwszy lub nie była dotychczas rozpoznana. Autorzy omawiają czynniki wpływające na występowanie migotania przedsionków na OIT oraz przedstawiają strategie postępowania.
Jak zawsze gorąco zapraszam również do zapoznania się ze stałymi działami naszego czasopisma.