prof. dr hab. n. med. Zbigniew Gąsior

Szanowni Państwo,

Koleżanki i Koledzy!

Tematem grudniowego numeru „Kardiologii po Dyplomie” jest hipercholesterolemia. Zaburzenia gospodarki lipidowej są bardzo powszechne w polskim społeczeństwie i dotyczą ponad 60% populacji. Wprowadzenie programu „Moje zdrowie” do podstawowej opieki zdrowotnej, finansowanego przez Narodowy Fundusz Zdrowia (NFZ) i zawierającego m.in. oznaczenie lipidogramu, stwarza większe możliwości wykrywania dyslipidemii oraz podejmowania interwencji przez lekarza medycyny rodzinnej. Pacjent sam wypełnia odpowiednią ankietę dostępną po zalogowaniu się na Internetowe Konto Pacjenta (IKP) i jest wzywany do poradni w celu wykonania badań laboratoryjnych, w tym lipidogramu. Dalsze czynności terapeutyczne podejmuje lekarz rodzinny.

Artykuł prof. Kariny Wierzbowskiej-Drabik i dr Anny Witkowskiej z UM w Łodzi prezentuje aktualne rekomendacje Europejskiego Towarzystwa Kardiologicznego/Europejskiego Towarzystwa Miażdżycowego (ESC/EAS – European Society of Cardiology/European Atherosclerosis Society), koncentrując się na hipercholesterolemii opornej na leczenie. Po przedstawieniu definicji i rodzajów dyslipidemii autorki opisują kolejne etapy podejmowania terapii przeciwcholesterolowej, analizują przyczyny oporności na leczenie, w tym złą adherencję ze strony pacjenta, omawiają problem nietolerancji statyn i interakcji lekowych oraz uwarunkowaną genetycznie oporność na leczenie. Mimo dużych możliwości terapeutycznych i coraz szerszej dostępności programu lekowego NFZ osiąganie celów terapeutycznych w przypadku hipercholesterolemii dotyczy zaledwie ok. 50% leczonych.

W ostatnich latach dokonuje się istotny postęp w przeznaczyniowych interwencjach naprawczych w wadach zastawkowych. Procedury te są wykonywane w Polsce we wzrastającej co roku liczbie – umożliwia to wielu pacjentom korzystanie z małoinwazyjnej terapii przy nieakceptowalnie wysokim ryzyku interwencji kardiochirurgicznych. Dr hab. Danuta Sorysz, dr Maciej Stąpór i dr hab. Andrzej Gackowski, reprezentujący ośrodki kliniczno-naukowe w Krakowie, przedstawiają aktualne możliwości inwazyjnego nieoperacyjnego leczenia niedomykalności mitralnej. Aktualne wytyczne ESC z 2025 r. podwyższają klasę rekomendacji w zabiegach brzeg-do-brzegu na zastawce mitralnej w ciężkiej niedomykalności – zarówno pierwotnej (klasa IIa przy wysokim ryzyku kardiochirurgicznym), jak i wtórnej komorowej (klasa I przy spełnieniu kryteriów klinicznych i echokardiograficznych) oraz – po raz pierwszy – przedsionkowej objawowej, wysokiego ryzyka chirurgicznego (klasa IIb).

Zachęcam również do zapoznania się z artykułem o stosowaniu tikagreloru w ostrych i przewlekłych zespołach wieńcowych w świetle nowych wytycznych oraz ze stałymi działami naszego pisma.

Wszystkim Czytelnikom „Kardiologii po Dyplomie” składam życzenia spokojnych Świąt Bożego Narodzenia oraz spełnienia planów i wszelkiej pomyślności w 2026 roku.