Szanowni Państwo, drodzy Czytelnicy!

W ostatnich miesiącach poruszana była tematyka bloków przedsionkowo-komorowych oraz zaburzeń przewodzenia śródkomorowego. Nadeszła pora, chociaż poruszamy się jakby od końca, na zaburzenia funkcji nadawcy rytmu – węzła zatokowo-przedsionkowego (sino-atrial node, węzeł SA). Jest to wrzecionowata struktura zbudowana z dość zróżnicowanych morfologicznie komórek. Położony jest podnasierdziowo w bruździe granicznej, w obszarze między żyłą główną górną i prawym przedsionkiem. Częściej jest unaczyniony przez prawą tętnicę wieńcową (55-60%), rzadziej przez tętnicę okalającą (40-45%). Komórki rozrusznikowe charakteryzują się obecnością prądu I_f, który jest aktywowany przez hiperpolaryzację błony komórkowej. Jest to bardzo bogato unerwiona struktura zarówno przez włókna cholinergiczne, jak i pozazwojowe włókna adrenergiczne. Aktywacja pierwszych, głównie przez receptor muskarynowy M2, aktywuje kanały potasowe zależne od acetylocholiny i adenozyny, powodując hiperpolaryzację błony komórkowej i, tym samym, zwolnienie spoczynkowej depolaryzacji (ujemny efekt chronotropowy). Pobudzenie receptorów adenergicznych powoduje aktywację kanałów wapniowych Ca_L oraz kanału I_f, co prowadzi do przyspieszenia rytmu – efekt chronotropowo dodatni.