K.M.: Antybiotykoterapia stosowana jest w ostrych zapaleniach zatok przynosowych i w okresach zaostrzeń w przebiegu przewlekłych zapaleń zatok. Antybiotyk należy podawać od kilku do kilkunastu dni. Byłoby optymalnie, gdyby antybiotykoterapia była przeprowadzona po pobraniu wymazu, zrobieniu posiewu i określeniu, na jaki antybiotyk jest wrażliwa wyhodowana flora bakteryjna. Jeżeli musimy działać szybko, np. w ostrych zapaleniach, preferujemy antybiotyki o szerokim spektrum działania, żeby mieć szansę zlikwidować ostry stan zapalny. Drugim powszechnie stosowanym lekiem w przewlekłych zapaleniach zatok są donosowo podawane steroidy. Zmniejszają obrzęk błon śluzowych, działają przeciwzapalnie i zmniejszają produkcję wydzieliny. Jeżeli nie ma efektu lub obserwujemy nawroty, kierujemy pacjenta do leczenia operacyjnego.

MT: W którym momencie trzeba podjąć decyzję o leczeniu chirurgicznym?

K.M.: W przypadkach PZZN leczenie chirurgiczne rozważamy, gdy u pacjenta nie ma efektu leczenia zachowawczego. Podstawą do podjęcia decyzji odnośnie do leczenia chirurgicznego jest wywiad, badanie endoskopowe nosa i TK zatok. Często występująca nawrotowość choroby jest związana z obecnością skrzywionej przegrody nosa, przerośniętymi małżowinami nosowymi, specyficzną budową sitowia, np. gdy puszka sitowa jest duża i widać zablokowane ujścia zatok. Operacja FESS jest najskuteczniejsza – po zabiegu pacjenci zwykle zapominają o problemie. Poprawia się drożność nosa, można zacząć normalnie funkcjonować. Po operacji FESS pacjenci podlegają takim samym prawom zmian pór roku i infekcji jak my wszyscy.