Nadciśnienie tętnicze stanowi istotny problem kliniczny, występuje w 5-10 proc. wszystkich ciąż i stanowi w krajach rozwiniętych jedną z głównych przyczyn śmiertelności matek i płodów. Definicja nadciśnienia w ciąży obejmuje stan podwyższonych wartości ciśnienia >140 mm Hg dla ciśnienia skurczowego i/lub 90 mm Hg dla rozkurczowego. Uproszczona klasyfikacja nadciśnienia w ciąży wyróżnia dwa odrębne patofizjologicznie i klinicznie stany – nadciśnienie indukowane ciążą (najczęściej rozwijające się po 20 tyg. ciąży i ustępujące po okresie połogu) oraz nadciśnienie przewlekłe (ciąża u kobiety z uprzednio rozpoznanym nadciśnieniem). Najpoważniejszą sytuacją kliniczną w ciąży jest stan przedrzucawkowy – nadciśnienie indukowane ciążą z białkomoczem.

Dotychczas sądzono, że nadciśnienie indukowane ciążą, które ustępuje do 6 tyg. po porodzie, nie pozostawia większego uszczerbku na zdrowiu kobiety. Ostatnio jednak wzrasta liczba dowodów, że nadciśnienie ciążowe, a zwłaszcza stan przedrzucawkowy, może stanowić wczesny marker ryzyka sercowo-naczyniowego.