Dyskusja w dużym stopniu toczyła się w cieniu nowych, opublikowanych pod koniec 2017 roku, amerykańskich wytycznych postępowania w nadciśnieniu tętniczym przygotowanych przez zespół ekspertów American College of Cardiology (ACC) oraz American Heart Association (AHA).[1]

Zmiana klasyfikacji

Największe kontrowersje budzi nowa amerykańska klasyfikacja nadciśnienia tętniczego, a także nowe docelowe wartości ciśnienia w terapii przeciwnadciśnieniowej. Dotychczas obowiązująca klasyfikacja różniła się nieco po obu stronach Oceanu Atlantyckiego, ale wartości progowe dla rozpoznania nadciśnienia były takie same – 140/90 mm Hg. Wartości ciśnienia w zakresie niższym niż 140/90 mm Hg klasyfikowano na optymalne (<120/80 mm Hg), prawidłowe (120-129/80-84 mm Hg) i wysokie prawidłowe (130-139/85-89 mm Hg).

W nomenklaturze amerykańskiej wartości ciśnienia w zakresie prawidłowych i wysokich prawidłowych nosiły nazwę stanu przednadciśnieniowego.

Duże rozbieżności między jasnym określeniem wartości ciśnienia jako prawidłowego i pozwalającego na rozpoznanie nadciśnienia wynikają z charakteru wartości ciśnienia jako zmiennej ciągłej, wykazującej liniową korelację z ryzykiem sercowo-naczyniowym już od wartości 115/75 mm Hg. Należy podkreślić, że ze względu na ciągły charakter zależności między wysokością ciśnienia tętniczego a stopniem ryzyka sercowo-naczyniowego definicja nadciśnienia tętniczego jest arbitralna. Rzeczywisty próg podwyższenia ryzyka związanego z nadciśnieniem jest oparty na kalkulacji ryzyka globalnego, a nie samych wartościach ciśnienia. Niemniej jednak ostatnie wytyczne amerykańskie obniżyły próg rozpoznania nadciśnienia do wartości 130/80 mm Hg. W ten sposób stan przednadciśnieniowy stał się według nowych wytycznych amerykańskich nadciśnieniem tętniczym pierwszego stopnia, w odróżnieniu od nadciśnienia tętniczego drugiego stopnia (>140/90 mm Hg).

Uzasadnienie

Zmiana klasyfikacji jest uzasadniana przez ekspertów wynikami badań wskazującymi na istotny wzrost ryzyka incydentów sercowo-naczyniowych w grupie osób z ciśnieniem tętniczym w granicach 130-139/85-89 mm Hg w porównaniu do osób z ciśnieniem optymalnym <120/80 mm Hg. Ryzyko udaru mózgu wzrasta w tej grupie dwukrotnie, a ryzyko choroby wieńcowej jest 1,5 raza większe.