Termin „koordynowana opieka zdrowotna” staje się jednym z najbardziej popularnych haseł w ochronie zdrowotnej. Pojęcie to nie jest jednoznaczne, ale dziś w Polsce odbierane jako remedium na wiele nierozwiązanych jak dotąd problemów sektora zdrowotnego.

Zarządzanie nie jest niestety wolne od modnych poglądów i koncepcji, które szybko odchodzą w niepamięć. W praktyce się okazuje, że sukces w zarządzaniu w dużej mierze opiera się na dawno zidentyfikowanych czterech filarach: planowaniu, kierowaniu, motywowaniu i kontroli. Wszelkie nowe koncepcje mogą jedynie wesprzeć sprawnego menedżera, który będzie umiejętnie stosował podstawowe filary zarządzania.

Ten, kto na co dzień zarządza placówką medyczną, wie, że nie jest to łatwe. W ochronie zdrowia nie jest możliwe zero-jedynkowe przeniesienie koncepcji z teorii do praktyki. Specyfika sektora zdrowotnego i problemy, z jakimi spotykają się zarządzający, każą szukać ekspertom rozwiązań, które sprawdzą się na tym trudnym polu walki.

Czy hasło „koordynowana opieka zdrowotna” jest tylko modą i pojęciem wykorzystywanym do publicznych wystąpień, czy też rzeczywiście ta koncepcja może rozwiązać wiele problemów w polskiej ochronie zdrowia – to pytanie, na które spróbuję znaleźć odpowiedź.

Jednym z głównych postulatów w ramach KOZ jest przeciwdziałanie wszechobecnej w polskiej ochronie zdrowia fragmentacji, zapewnienie ciągłości i eliminacja luk w udzielaniu świadczeń zdrowotnych i – co istotne – eliminacja czynności niepotrzebnie powtarzanych. KOZ to nic innego jak wskazanie trzech najważniejszych celów poprawy systemu ochrony zdrowia.

1. Zdrowie populacji

Cel dotyczy całej zbiorowości, a nie jednostki. Tak wyznaczony cel wskazuje na koncentrację na problemach zdrowotnych o charakterze powszechnym, np. chorobach przewlekłych. KOZ jest zatem niczym innym jak zarządzaniem chorobą, czyli koncentracją działań na konkretnej, licznej grupie pacjentów.

2. Indywidualne odczucia pacjentów

Zwrócenie uwagi na jakościowy i zarazem usługowy charakter usługi medycznej. Wśród typowych parametrów jakościowych pojawiają się: sprawność obsługi pacjenta, przepływ informacji oraz komunikacja interpersonalna.

3. Niskie koszty jednostkowe

Typowy cel każdej działalności o dużej skali, ale w ochronie zdrowia mimo wszystko nowość. Paradygmat działania na rzecz zdrowia bez względu na koszty zostaje zastąpiony innym, zgodnym z zasadą solidaryzmu społecznego. Otóż dbając o niskie koszty,...

Należy określić najważniejsze zasady KOZ: