Autorzy badania podjęli się oceny czynników ryzyka i częstości prób samobójczych w populacji pacjentów w wieku rozwojowym chorujących na padaczkę. Analizie podlegały dane pochodzące z tajwańskiego narodowego systemu ubezpieczeń zdrowotnych, którym objęte jest 99 proc. społeczeństwa. Oceniono dane pochodzące z lat 2000-2012, dotyczące pacjentów poniżej 18. r.ż., u których rozpoznano w tym okresie padaczkę i jednocześnie wcześniej nie stwierdzano u nich prób samobójczych, depresji, zaburzeń lękowych ani zaburzeń snu. Losowo wyłoniono połowę z ubezpieczonych dzieci spełniających wymienione kryteria, uzyskując populację 9801 pacjentów. Do grupy kontrolnej włączono czterokrotnie liczniejszą grupę dzieci zdrowych (39 204 osoby), dobranych pod względem płci, wieku, miejsca zamieszkania i zawodu rodziców.

Średni wiek w obu grupach wynosił niespełna 10 lat. Średni czas do wizyty kontrolnej w badaniu wynosił pięć lat. W grupie badanej istotnie częściej stwierdzano obecność zaburzeń depresyjnych, lękowych i zaburzeń snu. Skumulowany współczynnik występowania prób samobójczych był istotnie wyższy i zwiększał się z czasem w grupie pacjentów z padaczką w porównaniu ze zdrową populacją uczniów. Szczególnie wysokie ryzyko odnotowano w pierwszych pięciu latach od diagnozy padaczki, choć podwyższone ryzyko samobójcze utrzymywało się przewlekle przez pierwsze dwie dekady życia pacjentów.

Częstość prób samobójczych wśród tajwańskiej młodzieży szkolnej z epilepsją wyniosła 15,7/100 tys. osób rocznie. Wyniki te wskazują na prawie 2,5-krotnie wyższe ryzyko samobójcze w grupie pacjentów w porównaniu z grupą kontrolną, niezależnie, czy ...