W związku z opublikowaniem projektu rozporządzenia w sprawie ośrodków raka płuca przesłałem do Ministerstwa Zdrowia krytyczny list, w którym odniosłem się do niektórych elementów tego projektu.

Zaproponowane w nim rozwiązania burzą obecny system opieki nad chorymi na raka płuca, który działa wyjątkowo dobrze.

Efektywny model

Leczenie operacyjne raka płuca w Polsce odbywa się wyłącznie na wyspecjalizowanych oddziałach chirurgii klatki piersiowej. Wyniki leczenia, jakie uzyskujemy, są znacznie lepsze niż w wielu krajach Europy Zachodniej. Choć nakłady na opiekę zdrowotną są tam wielokrotnie wyższe niż w Polsce, to odsetek 5-letnich przeżyć u nas jest wyższy. Oto kilka liczb: nakłady na opiekę zdrowotną per capita w Polsce – 718 euro. A odsetek 5-letnich przeżyć chorych na raka płuca – 14,3 proc. We Francji – nakłady: 3623 euro (pięć razy więcej niż w Polsce), odsetek 5-letnich przeżyć: 13,8 proc., Holandia – 4269 (sześć razy więcej niż w Polsce), 13,4 proc., Norwegia – 6697 (ponad dziewięć razy więcej niż w Polsce), 12,9 proc., Irlandia – 4273 (sześć razy więcej niż w Polsce), 11,8 proc., Finlandia – 3612 (pięć razy więcej niż w Polsce), 11,5 proc., Dania – 4938 (siedem razy więcej niż w Polsce), 10,3 proc., Wielka Brytania – 3913 (ponad pięć razy więcej niż w Polsce), 8,8 proc.

Warto dodać, że w krajach, w których odsetek 5-letnich przeżyć jest większy niż w Polsce (Austria, Szwajcaria, Niemcy, Belgia i Szwecja), ta różnica jest bardzo nieduża, bo wynosi około 2 proc., a jest okupiona, np. w Szwajcarii, 10-krotnie większymi nakładami finansowymi. Te dane, jakkolwiek obarczone pewnym błędem (przedstawione koszty dotyczą całej ochrony zdrowia, a nie tylko leczenia raka płuca), pokazują, że leczenie operacyjne raka płuca funkcjonuje w Polsce modelowo.

Dlaczego bogatsze kraje mają gorsze wyniki?