Właściwie zbudowany kręgosłup lędźwiowy charakteryzuje się:

• prawidłowym kątem nachylenia kości krzyżowej,

• prawidłową lordozą,

• prawidłową budową kręgów, szczególnie kręgu L5,

• prawidłową budową kości krzyżowej, a szczególnie kręgu S1.

Niestabilność międzykręgowa to utrata sztywności segmentu ruchowego, w którym pod wpływem przyłożonej siły następuje większe przesunięcie, niżby to było możliwe przy jego prawidłowej strukturze. Niestabilnością międzykręgową nazywamy niezdolność do zachowania właściwych stosunków anatomicznych w pozycji stojącej. W fazie niestabilnej dochodzi do:

• zmniejszenia wysokości krążka międzykręgowego,

• rozluźnienia więzadeł i torebek stawowych,

• zmian zwyrodnieniowych w torebkach międzykręgowych.

Anatomiczna definicja niestabilności

Anatomiczna definicja niestabilności wg Dupuis i wsp. to trójfazowy, postępujący proces zwyrodnieniowy w obrębie segmentu ruchowego prowadzący do:

1. Dysfunkcji.

2. Niestabilności.

3. Ponownej stabilizacji.

Segment ruchu lędźwiowego jest uważany za niestabilny, gdy wykazuje nieprawidłowy ruch. Ten ruch może mieć nieprawidłową jakość (niewłaściwe wzorce sprzężenia) lub ilość (niewłaściwy zwiększony ruch).