Zooterapia jest naturalną metodą leczenia i rehabilitacji pacjenta poprzez dobroczynny kontakt ze zwierzęciem¹. Praca prezentuje dotychczasowy stan badań nad galloterapią oraz dorobek praktyki terapeutycznej w tym obszarze w Polsce i na świecie.

Wprowadzenie do galloterapii

Kura domowa (Gallus gallus domesticus) jest ptakiem hodowlanym z rodziny kurowatych, pochodzi od ptaka kura bankiwa (Gallus gallus), żyjącego dziko w dżunglach centralnych i północno-wschodnich okolic Indii oraz na Wyspach Sundzkich¹. Udomowienie ptaka nastąpiło najprawdopodobniej w III tysiącleciu p.n.e. w Indiach. Badania archeologiczne wskazują, iż pierwsze ptaki tego gatunku zamieszkiwały z człowiekiem lub w jego pobliżu w Chinach ok. VI tysiąclecia p.n.e.², zatem towarzyszą ludziom od ok. 8000 lat. Na ziemiach polskich najstarsze ślady hodowli kur pochodzą z wykopalisk w Biskupinie, gdzie odnaleziono ich kości w drugiej warstwie wykopalisk, datowanej na IX-X w. p.n.e.³

Kontakt z omawianym ptakiem wpływa, w przekonaniu wielu osób hodujących te zwierzęta, na życiowy dobrostan człowieka. Teofil Kalinowski, romski aktywista społeczny i animator kultury romskiej, w jednym z wywiadów przekonanie to wyraził następująco: „[…] ja sobie trzymam kurki za domem. To moja terapia. Jeśli chcę się wyciszyć, przychodzę do ogrodu, karmię je, patrzę, jak jedzą, słucham ich gdakania. Oko mi się cieszy, jak są zdrowe, jak niosą jajka. Mógłbym powiedzieć – co mi takie kurki, ja tu jestem ważny, a one? Ale wiem, że jeśli będę o nie dbał, będę miał z nich pociechę”⁴. Terapeutyczny wpływ kur na człowieka wynika z symbiotycznej relacji, jaką autor przytoczonej wypowiedzi zbudował z hodowanymi przez siebie ptakami.

Tego rodzaju relacje (także z innymi zwierzętami) budują ludzie, odnosząc z nich szeroko rozumiane korzyści zdrowotne − zarówno somatyczne, jak i psychiczne. W ocenie amerykańskiego Narodowego Centrum Badania Zdrowia (NCHR − National Center for Health Research), odwołującego się w tej mierze do wyników badań naukowych, ludzie mający zwierzęta domowe mają zdrowsze serca, rzadziej chorują i odwiedzają lekarzy, więcej ćwiczą i są mniej przygnębieni. Zwierzęta domowe mogą w znaczący sposób terapeutyczny oddziaływać na stany alergiczne, astmę, a także na interakcje z innymi ludźmi⁵. Kontakt ze zwierzętami domowymi zmniejsza poczucie osamotnienia, mobilizuje do aktywności, dbałości o potrzeby zwierzęcia i poczucie odpowiedzialności za jego bezpieczeństwo⁶.