Geriatria

Zdrowi stulatkowie nie istnieją, sprawni − tak

Czy długowieczność jest w zasięgu każdej osoby? Nie wszyscy dożyjemy wieku Matuzalema, ale przy zmianie pewnych nawyków starość pokaże nam swoją lepszą stronę i nauczy, jak celebrować życie. O tym, jakich zmian wymaga dzisiaj opieka polskich seniorów, w rozmowie z Danutą Pawlicką mówi prof. dr hab. n. med. Katarzyna Wieczorowska-Tobis, lekarz geriatra, specjalista medycyny paliatywnej, kierownik Katedry i Kliniki Medycyny Paliatywnej Uniwersytetu Medycznego w Poznaniu, doradca Komisji Polityki Senioralnej

Medical Tribune: Zdrowe Starzenie – z takim hasłem powołany niedawno Instytut Senioralny Akademii Ekonomiczno-Humanistycznej (AEH) w Warszawie zapowiada walkę o lepszą, zdrowszą starość człowieka.

Prof. Katarzyna Wieczorowska-Tobis: W Instytucie uczestniczę m.in. w przedsięwzięciu zatytułowanym „Senior CAFE”. Razem z Polskim Towarzystwem Gerontologicznym przygotowujemy warsztaty, które będą prowadzone przez zespół multiprofesjonalny złożony z lekarza, pielęgniarki, fizjoterapeuty, psychologa, dietetyka i pracownika socjalnego oraz edukatora zdrowotnego. Ci specjaliści będą mogli obsłużyć osoby starsze oraz ich opiekunów. „Senior CAFE” powstaną w dużych i małych miastach w całej Polsce, aby wszystkim zainteresowanym umożliwić zdobycie podstawowej wiedzy, jak opiekować się seniorami, ale też w jaki sposób można samemu zadbać o siebie i swoje podstawowe potrzeby. Zakładamy, że to powinno znacząco poszerzyć nasze wiadomości o starzeniu i ułatwić sprawowanie opieki nad seniorami. Na bieżący rok planujemy 10 warsztatowych spotkań.

MT: Które z krajów mogą nam służyć za przykład, jak rozwiązywać problemy starszych osób?

K.W.-T.: Jeśli przyglądamy się opiece geriatrycznej, to ja jestem zwolenniczką modelu belgijskiego, gdzie każdy starszy pacjent zgłaszający się do szpitala przechodzi na wstępie badanie przesiewowe, na podstawie którego jest dalej kwalifikowany jako geriatryczny lub nie-geriatryczny. U pacjentów nie-geriatrycznych wdrażane są standardowe procedury. Dla pacjentów geriatrycznych oznacza to, że we wszystkich podejmowanych działaniach uczestniczy zespół geriatryczny, aby w miarę możliwości utrzymać sprawność takiej osoby. Pacjent geriatryczny traktowany jest jak ktoś, komu grozi pogorszenie tzw. sprawności funkcjonalnej, czyli samodzielności, a to zawsze utrudnia zarówno leczenie, jak i sprawowanie opieki. Badanie przesiewowe jest proste i obejmuje ocenę występowania zaburzeń funkcji poznawczych, polipragmazji oraz czy takiej osobie potrzeba opiekuna dla wsparcia codziennego funkcjonowania.

Do góry